بررسي شيوع راديو گرافيك استئوآرتريت مفصل كارپومتاكارپال اول

سابقه و هدف استئوآرتريت مفصل كارپومتاكارپ اول شايع و ناتوان كننده بوده و با علايم و نشانه هاي متفاوت و يافت ه هاي متغير راديوگرافيك است. اين مطالعه درجهت بررسي نقش سن در ايجاد استئوآرتريت اين مفصل انجام شده است تا در تصميم گيري نهايي براي انجام عمل جراحي تعويض كامل مفصل كمك كننده باشد. مواد و رو شها: تعداد 74 راديوگرافي دست در افراد بدون درد مفصل شست مطالعه شد و علايم استئوآرتريت شامل: كيست متافيزيال، كاهش فضاي سطح مفصلي، استئوفيت و اسكلروز ساب كندرال ثبت شد. سن بيماران به گرو ه هاي سني زير 20 سال، 40 20-، 60 40- و بالاي 60 سال تقسيم بندي شد. آمار به دست آمده توسط نرم افزار spss آناليز شد و اختلاف آن با P value كمتر از 05 / 0 معني دار است. يافته ها علايم راديوگرافيك استئوآرتريت مفصل كارپومتاكارپ اول د رسن زير 20 سال مشاهده نشد. درگروه سني 20 تا 40 سال يك مورد، بين 40 تا 60 سال 3 مورد خفيف، 1 مورد شديد و در بالاي 60 سال 3 مورد خفيف و 4 موردشديد ثبت شد. بحث و نتيجه گيري شيوع علايم راديو لوژيك استئو آرتريت مفصل كارپورمتاكارپ اول با افزايش سن بالا مي رود ( P<0/05)، در سن زير 20 سال هيچ مورد، بين 40 - 20 حدود 6%، بين 60 - 40 جمعا 30 %، در بالاي 60 سال، 35 % افراد داراي حداقل يكي از علايم راديولوژيك فوق مي باشند. استئوآرتريت اين مفصل به عنوان يك روند پيري قابل پيش بيني بوده و داشتن علايم راديولوژيك دلالت بر بيماري مفصل نداشته و نيازمند پيگيري و درمان نمي باشد.