بررسي عوامل مرتبط با ميزان پرتوگيري كاركنان راديولوژي بيمارستان هاي ارتش تهران در سال 85

سابقه و هدف كاربرد پرتوهاي يونساز، اگرچه در تشخيص بيماري ها مؤثر است اما از ديدگاه حفاظت در برابر پرتوها منشا خطرات بالقوه اي است شناخت بيشتر عوامل مرتبط با دزيمتري فردي، مي تواند در تقليل ميزان پرتوگيري سودمند باشد. مطالعه حاضر با هدف فوق در بين كاركنان راديولوژي طراحي و صورت گرفت. مواد و روش ها اين پژوهش يك مطالعه توصيفي (مقطعي) بود كه در سال 1385 انجام شده است. كليه پرتوكاران بيمارستانهاي ارتش تهران مورد مطالعه قرار گرفتند (162 نفر) جهت جمع آوري داده ها از چك ليست و اطلاعات پرسشنامه استفاده گرديد. جهت توصيف و تحليل داده ها از جداول توافقي و نمودارهاي مناسب و نرم افزار SPSS استفاده گرديد. يافته ها نتايج بدست آمده در اين مطالعه نشان داد كه ماكزيمم دز دريافتي فردي 29/0 ميلي سيورت بود كه مربوط به افراد فاقد تحصيلات دانشگاهي بود و مينيمم دز دريافتي 05/0 ميلي سيورت بود كه مربوط به افرادي بود كه كمتر از 30 ساعت با منابع يونساز كار مي كردند. فراواني انجام آزمايشات پزشكي در بيمارستان هاي گلستان، 502، 504 و مصطفي خميني 100% بود. درصد فراواني استفاده از فيلم بج در بيمارستانهاي 501، 502، 504، 506، مصطفي خميني و گلستان 100% بود. نتيجه گيري دز دريافتي افراد به تفكيك كليه پارامترهاي مدنظر درحد استاندارد قابل قبول بود. لذا برگزاري كارگاه هاي حفاظت در برابر اشعه درخصوص ارتقاء سطح ايمني كاركنان مراكز يونساز ضروري است.