نوروپاتي شنوايي: شواهد اديولوژيك و باليني

هدف: نوروپاتي شنوايي اختلال جديدي نيست، بلكه در سال هاي اخير، امكان بررسي دقيق تر و درك بهتر آن، امكان پذير شده است. اين اختلال نوعي نقص شنوايي است كه در آن عملكرد حلزون گوش طبيعي است، در حالي كه هدايت عصبي در مسير شنوايي آسيب ديده است. نوروپاتي شنوايي، تقريبا در 7% كم شنوايي هاي دايمي دوران كودكي و 2/0 تا 4 درصد نوزادان در معرض خطر مشاهده مي شود.معرفي بيمار: در مطالعه حاضر، چهار كودك مشكوك به نوروپاتي شنوايي شامل سه پسر و يك دختر با سن كمتر از دو سال، معرفي مي گردد. بر اساس سوابق پزشكي و شنوايي، نشانه هاي در معرض خطر شنوايي در دو كودك وجود داشت. در كليه كودكان عدم ثبت پاسخ برانگيخته ساقه مغز، غيبت رفلكس هاي صوتي، ثبت پاسخ كوكلئار ميكروفونيك و گسيل هاي صوتي- گوشي برانگيخته گذرا، ابتلا به نوروپاتي شنوايي را نشان مي داد.نتيجه گيري: در اين بخش، مشخصات باليني كودكان از جهات سبب شناسي (مشكلات دوران نوزادي، علل عفوني، مشكلات ژنتيكي) سن بروز علايم، شيوع، عملكرد حلزون، اديوگرام، و رفلكس هاي صوتي، در ارتباط با مطالعات ديگر، مورد بحث قرار مي گيرد.