بررسي تاثير كوتاه مدت و ميان مدت روزه داري و مصرف سحري بر دريافت هاي غذايي، شاخص هاي تن سنجي، گليسمي و پروفايل ليپيدي در خانم هاي روزه دار

زمينه و هدف اين مطالعه براي اولين بار به بررسي تغييرات ميان مدت شاخص هاي آنتروپومتريك، بيو شيميايي، دريافت هاي غذايي و فعاليت بدني با در نظر گرفتن وضعيت مصرف سحري طي ماه رمضان در روزه داران پرداخته است. مواد و روش ها مطالعه حاضر به شيوه كوهورت، با روش نمونه گيري متوالي آسان بر روي 49 زن 45-20 ساله شاغل در بيمارستان شهيد مطهري فولادشهر انجام گرفت كه بر مبناي مصرف يا عدم مصرف سحري، به ترتيب در دو گروه 26 و 23 نفره قرار گرفتند. شاخص هاي آنتروپومتري و بيو شيميايي در سه مقطع زماني سه روز پيش از ماه رمضان، سه روز و سي روز پس از پايان آن، بررسي شد. براي ارزيابي دريافت غذايي از پرسشنامه اعتبارسنجي شده 147 آيتمي بسامد خوراك استفاده شد. از آزمون اندازه گيري هاي مكرر براي بررسي تغييرات در طي زمان و نيز بررسي اثر هم زمان وضعيت مصرف سحري و مقطع زماني استفاده شد. نتايج تغييرات وزن و نمايه توده بدني در سه مقطع زماني مورد بررسي، بين دو گروه مصرف كننده و غير مصرف كننده سحري، تفاوت معني داري داشت (P=0.006). دريافت انرژي، كربوهيدرات، چربي، غلظت تري گليسيريد، HDL و فعاليت بدني در سه مقطع زماني، تفاوت معني داري داشت (P=0.05). غلظت گلوكز، كلسترول و LDL در سه مقطع زماني تفاوت معني داري نداشت. نتيجه گيري روزه داري داراي اثر مطلوب بر وزن و نمايه توده بدني است. روزه داري، تغييرات مختلفي را در پروفايل چربي ايجاد مي كند كه بيش از آن كه به وضعيت مصرف سحري مرتبط باشد، ممكن است ناشي از تغيير عادات غذايي و فعاليت بدني در طول ماه رمضان باشد.