ايجاد مدل سندرم متابوليك از طريق رژيم غذايي در مو ش هاي صحرايي

زمينه و هدف خطر بيماري هاي قلبي، ديابت و سكته با افزايش عوامل خطر متابوليك افزايش مي يابد. شانس ابتلا به بيماري هاي قلبي و ديابت در فردي كه مبتلا به سندرم متابوليك است، به ترتيب دو و پنج برابر بيش از افراد عادي است. مدل هاي بيماري ناشي از رژيم غذايي پركالري در جوندگان نقش مهمي در آناليز پاتوفيزيولوژي سندرم متابوليك ايفا مي كنند. با اين وجود، اين رژيم ها در مطالعات مختلف تفاوت قابل توجهي با هم دارند و شايد شباهت زيادي به مدل سندرم متابوليك ايجاد شده درانسان نداشته باشند. هدف از مطالعه حاضر، ايجاد يك مدل موشي مشابه با مدل بيماري موجود در انسان است. مواد و روش ها تعداد 20 سر موش نر پنج هفته اي از نوع ويستار به طور تصادفي در دو گروه تخصيص داده شده اند. براي يكي از گروه ها رژيم پركالري با 416 كالري در هر صد گرم (ساخت محقق) و براي گروه ديگر رژيم كنترل به مدت 12 هفته برقرار شد. تغييرات وزني، پروفايل ليپيدي، مقادير گلوكز، انسولين و شاخص كوييكي (شاخصي از ميزان حساسيت بافت ها به انسولين)، براي دو گروه اندازه گيري شد و تغييرات وزني با آزمون اندازه هاي مكرر و تي مستقل و نتايج حاصل از سرم با استفاده از آزمون تي مستقل آناليز شد. نتايج مقادير وزن، گلوكز، انسولين و پروفايل ليپيدي (به غير از (HDL در انتهاي مطالعه تفاوت محسوسي بين دو گروه داشت. شاخص كوييكي (02/0 ± 34/0 در مقابل 01/0 ± 40/0، 0001/0 P value <) نشان از ايجاد مقاومت به انسولين در گروه مصرف كننده رژيم پرانرژي داشت. نتيجه گيري مطالعه حاضر نشان دهنده توانايي ساخت مدل سندرم متابوليك ناشي از رژيم غذايي در داخل كشور و عدم نياز به خريد رژيم هاي غذايي براي ايجاد اين دسته از بيماري ها از خارج از كشور است.