آموزش مهارت هاي زندگي و رفتارهاي پيشگيري كننده از سو ءمصرف مواد در دانشجويان: يك مطالعه طولي

زمينه و هدف امروزه سوء مصرف مواد مخدر از ناگوارترين آسيبهاي اجتماعي است. درسالهاي اخير، مصرف مواد در دانش آموزان مدارس و دانشجويان دانشگاه ها رو به افزايش است و توجه ويژه اي را مي طلبد. هدف اين مطالعه، ارزيابي تاثير آموزش مهارت هاي زندگي بر ارتقاي رفتارهاي پيشگيري كننده از سوءمصرف مواد بوده است. مواد و روش ها در اين پژوهش تجربي از نوع كارآزمايي در عرصه، تعداد 60 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گناباد، به شيوه نمونه گيري سهميه اي تصادفي انتخاب و پس از همسان سازي به تصادف در دو گروه آزمايش و گواه، جاي داده شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه اي شامل دو بخش مشخصات دموگرافيك و رفتارهاي پيشگيري كننده از سوءمصرف مواد بود كه روايي و پايايي آن تعيين و قبل و بعد از مداخله آموزشي و نيز به عنوان آزمون پيگيري پس از گذشت 4 سال از مداخله آموزشي توسط افراد دو گروه تكميل شد. داده ها به كمك آزمون هاي آماري t و كاي دو، تحليل گرديدند. نتايج مقايسه ميانگين نمرات رفتارهاي پيشگيري كننده از سوءمصرف مواد، در پس آزمون دو گروه آزمايشي و گواه، تفاوت آماري معني داري را نشان داد (01/0>P) كه پس از 4 سال از انجام مداخله نيز تداوم داشت. بين سطح تحصيلي پدر و رفتارهاي پيشگيري كننده از سوءمصرف مواد ارتباط آماري معني داري ديده شد (01/0> P). نتيجه گيري آموزش مهارت هاي زندگي، در تقويت رفتارهاي پيشگيري كننده از سوءمصرف مواد مخدر در دانشجويان موثر و ماندگار است. در اين راستا طراحي و انجام برنامه هاي جامع و مداوم آموزش مهارت هاي زندگي در دانشگاه ها توصيه مي شود.