اثربخشي درمان فراتشخيصي بر علائم اضطراب، افسردگي، راهبردهاي شناختي تنظيم هيجاني و عملكرد عمومي زنان مبتلا به اضطراب و افسردگي همبود

زمينه و هدف هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان فراتشخيصي به شيوه گروهي بر اضطراب، افسردگي، راهبردهاي شناختي تنظيم هيجاني و عملكرد عمومي زنان مبتلا به اضطراب و افسردگي همبود در شهر اهواز بود. مواد و روش ها جامعه آماري اين پژوهش، كليه افراد مراجعه كننده زن به مركز مشاوره بهداشت و درمان صنعت نفت اهواز (از آذر92 تا ارديبهشت 93) بود. نمونه پژوهش 45 نفر از مبتلايان به اضطراب و افسردگي همبود كه به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند و در گروه آزمايش، پلاسيبو و كنترل قرار گرفتند. قبل از مداخله، پرسش نامه ها توسط هر سه گروه تكميل شد. گروه آزمايش 8 جلسه مداخله گروهي دريافت كردند. گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد و گروه پلاسيبو به مدت 8 جلسه، مانند گروه آزمايش، تنها در جلسات حضور يافتند. نتايج نتايج تحليل MANCOVAو مقايسه هاي زوجي بونفروني در پس آزمون نشان داد كه در گروه آزمايش در مقايسه با گروه پلاسيبو و گروه كنترل، اضطراب، افسردگي و راهبردهاي منفي كاهش و راهبردهاي مثبت افزايش يافت. همچنين، بهبود قابل ملاحظه اي در عملكرد عمومي گروه آزمايش حاصل گرديد، ولي از لحاظ متغيرهاي مورد بررسي بين گروه پلاسيبو و گروه كنترل تفاوت معني داري يافت نشد. نتيجه گيري درمان فراتشخيصي گروهي در كاهش علائم اضطراب و افسردگي و به دنبال آن بهبود تنظيم هيجاني، درماني كارا مي باشد.