گزارش موردي: بررسي موردي سندرم روده ي كوتاه

سابقه و هدف: سندروم روده كوتاه در بزرگسالان به حالتي است كه در آن طول روده كوچك كمتر از 200 سانتي متر باشد. تعريف عملكردي اين سندروم وقتي است كه ظرفيت جذبي روده ناكافي بوده و سبب ايجاد علايم باليني مثل اسهال، دهيدراسيون و سوء جذب مي شود.معرفي بيمار: بيمار آقاي 31 ساله اي است كه از 3 هفته پيش از مراجعه به بيمارستان دچار درد پهلوي چپ شده اند. بيمار در نهايت با تشخيص پريتونيت و گانگرن روده باريك تحت عمل جراحي رزكسيون و آناستوموز قرار گرفتند و فقط حدود 10-15 سانتي متر ابتداي ژژونوم و 30 سانتي متر ديستال ايلئوم براي بيمار باقي ماند. كولون مشكلي نداشت و بيمار حدود يك سال بعد از عمل بدون نياز به TPN زندگي معمول پيدا كرد.بحث و نتيجه گيري: در بيماران با ايسكمي مزانتريك حاد كه به دليل گانگرن روده باريك لاپاراتومي مي شوند، چنانچه طول روده باريك سالم باقي مانده خيلي كوتاه باشد، اغلب رزكسيون و آناستوموز توصيه نمي شود، زيرا احتمال زنده ماندن بيمار با اين طول روده باريك كم است. ولي با توجه به بيمار فوق توصيه مي شود در اين بيماران و يا در هر حالت ديگري كه كولون سالم است و مي توان 15-10 سانتي متر ابتداي ژژنوم و 30-20 سانتي متري انتهاي ايلئوم را سالم نگه داشت، بهتر است بيمار تحت جراحي كامل رزكسيون و آناستوموز قرار گيرد و احتمال زنده ماندن بيمار بدون وابستگي به تغذيه وريدي در واقع وجود دارد.