مسئله انتصابي بودن مقام امامت

امام داراي احوال و ملكات نفسيه‏اي است، كه خداي متعال مي داند؛ مانند عصمت و پاكي روح و قداست ‏باطن و نزاهتي كه با ذات امام همراه بوده و او را از هر گونه قول يا فعل غير حقي مصون مي‏دارد، و از اهواء و شهوات بركنار مي كند، و نيز مانند علم و دانشي كه با وجود آن چيزي بر او مجهول نمي‏ماند؛ بنابراين كسي غير از خداوند متعال نمي‌تواند معصوم بودن و عالم به غيب بودن فردي را تشخيص دهد؛ لذا امام امت از طرف خداي متعال منصوب مي شود. در اين پژوهش كه با رويكردي تحليلي- انتقادي انجام شده است، اثبات مي شود انتصاب ولايت اميرالمؤمنين علي عليه السلام مطابق با نصوص قرآني انجام شده كه اين مطلب با شرح واقعه غدير خم تثبيت مي شود.