اثربخشي چشم انداز زمان درماني بر افزايش بهزيستي روان شناختي و شادكامي جانبازان مبتلا به ptsd

اهداف: چشم انداز زمان درماني يكي از درمان هاي مدرن است كه در سال هاي اخير به منظور كمك به بيماران مبتلا به ptsd براي كاهش نشانه هاي اين اختلال و افزايش كيفيت زندگي به كار گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي چشم انداز زمان درماني بر افزايش بهزيستي روان شناختي و شادكامي جانبازان مبتلا به ptsd بود. مواد و روش ها: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل در بين كليه جانبازان مبتلا به ptsd كه در سال 1396 به بيمارستان اميرالمومنين(ع) شهر اصفهان مراجعه كرده بودند انجام شد. از ميان اين جانبازان، 30 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15نفري آزمايش و كنترل قرار داده شدند. برنامه چشم انداز زمان درماني طي 8 جلسه 90دقيقه اي براي گروه آزمايش اجرا شد، ولي گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. ابزار پژوهش پرسش نامه هاي شادكامي آكسفورد و بهزيستي روان شناختي ريف بود كه در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون تكميل شد. داده ها توسط نرم افزار spss 23 و با استفاده از آزمون هاي تحليل كوواريانس تك متغيره و تحليل كوواريانس چندمتغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: با مهار اثر پيش آزمون، ميانگين نمرات متغيرهاي بهزيستي روان شناختي و شادكامي و ابعاد آنها (به جز بعد زيبايي شناختي) در مرحله پس آزمون بين دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني دار داشت و در گروه آزمايش بيشتر بود (p 0.05). نتيجه گيري: چشم انداز زمان درماني مي تواند در افزايش بهزيستي روان شناختي و شادكامي جانبازان مبتلا به ptsd موثر باشد.