Common injuries in athletic horses at riding clubs in Tehran, Iran

انواع فعاليتهاي ورزشي اسب منجر به ايجاد تنش در اسبهايي مي شود كه در تمرينات و يا مسابقات شركت مي كنند. سيستم اسكلتي – عضلاني اسب توانايي ذاتي در وفق دادن خود با تمرينهاي با سرعت بالا را دارد. با وجود آن فراتر رفتن از حدي كه از ظرفيت سازگاري حيوان بيشتر باشد امكان بروز انواع آسيبها به ساختار سيستم اسكلتي – عضلاني را سبب مي شود، ادامهي بيش از حد اين تمرينها ممكن است فرايند سازگاري و ترميم را مختل كرده و اسب را در معرض خطرهاي جدي تر قرار داده وباعث آسيبهاي اسكلتي – عضلاني گردد. تحقيقات در كشورهاي مختلف نشان دهنده آن است كه الگوهاي وسيع آسيبها در مسابقات اسبدواني تاروبرد شبيه به هم هستند، و مشترك ترين نوع آنها كه در مسابقات و تمرينها با آن مواجه مي شويم آسيبهاي اسكلتي – عضلاني است كه قسمت تحتاني اندام هاي حركتي قدامي را درگير مي كند. همچنين در كشورهاي مختلف ، امكان تغييرنوع آسيب نيز وجود دارد، براي مثال در اسبهاي مسابقه اي بريتانيا، بيشترين درگيري در بخش تاندون ها و ليگامان هاي قسمت تحتاني اندام هاي حركتي قدامي اسب گزارش شده است، درصورتيكه در ايالات متحده امريكا بيشترين درگيري در استخوانهاي كنجدي مجاور قسمت تحتاني اندام هاي حركتي قدامي اسب مشاهده شده است، ( علت اين تفاوتها مي تواند متفاوت بودن زير ساخت مانژها باشد ). تفاوت ميان بررسي ها و تحقيق ها مي تواند منجر به ايجاد تفاوت هاي منطقه اي در: طراحي مسير مسابقه ، ويژگيهاي مسابقه ، روشهاي تربيت اسبها و استفاده از نژاد هاي متفاوت در مسابقات متفا وت گردد. تحقيق حاضر كه در فصل مسابقات سوار كاري در سالهاي 1387 و 1388 در باشگاه هاي سواركاري منطقه تهران انجام پذيرفت به بيان اسيب هاي ناشي از سواركاري در اسب با در نظر گرفتن شاخص هاي نژد، جنس، وزن و سن اسب و رابطه اين شاخص ها با محل آسيب، نوع آسيب، نتيجه و نوع مسابقه مي پردازد. در مجموع از 400 اسبي كه از نژاد هاي مختلف و دو جنس ماده و نر (ماديان و سيلمي) و با وزن ها و سنين متفاوت در مسابقات شركت داشتند، 26 راس اسب آسيب ديدند. بيشترين آسيبهاي مشاهده شده در اسبهايي كه در مسابقات شركت داشتند اسيبهاي مربوط با قسمت تحتاني اندام هاي قدامي اسب بودند. از نقطه نظر نژاد، بيشترين آسيب در نژادهاي ترو برد و عرب مشاهده شد و از نقطه نظر سن و وزن بيشترين آسيب در اسبهاي 2-5 سال و 400-500 كيلو گرم مشاهده گشت.

Various forms of intensive sport place stress on the musculoskeletal system of the horse, during both racing and training. The musculoskeletal system of the horse has an inherent ability to adapt to the demands of high speed exercise, but exceeding the threshold of adaptive capacity may result in some form of damage. Continuing racing or training may delay the repair process and put the horse at risk of more serious musculoskeletal injury. This study investigated injury in different breeds of horses involved in various types of activity in riding clubs in Tehran. Of the 400 horses that took part in various events during the race season from March 2008 to September 2009, 26 were injured. The most common injury was to the musculoskeletal system of the fore limbs (64%). The hind limbs suffered 16% of the injuries and the head and neck 4%. From a gender aspect, incident rates were higher in mares (54%) than in stallions (46%). From a breed point of view, Thoroughbred and Arab horses had higher incident rates (100% and 85% respectively) than a hybrid horse (50%). Findings of this study also showed the relationship between gender, breed and age of the horses to the injury site, type and outcome, and type of the events.