Arabic abstract :
لقد ذهب الدكتور شوقي ضيف في بعض آثاره، الي انّ نهج البلاغه من عمل الشّريف الرّضيّ و صنعه، لا من وضع الامام عليّ (عليه السّلام) و هو يعتمد في هذه العقيده المتذبذبه علي ادلّه من داخل نهج البلاغه و من خارجه لاثبات مدّعاه، بل شبهاته.
النّكته الهامّه الّتي يستنتجها المولّف و يصرّح بها تصريحاً، هي انّ اكثر خطب نهج البلاغه موضوع و محمول علي الامام (عليه السّلام) ولهذا فانه لايري الاعتماد علي هذا الكتاب امراً صحيحاً بل يعتقد بالرّجوع الي المصادر الاولي.
انّ الكاتب لهذا المقال حاولَ ان يدخل في صميم آراي شوقي ضيف و صلبها، لِيرسمَ تصويراً واضحاً من حقيقته نهج البلاغه و آراي الدّكتور شوقي. الطريق الذي سَلَكه ضيف في ضوي المنهج الديكارتيّ المعروف، يمتاز بالشّك و التّناقض و الحيره و التّشاوم و سويالظّنّ والخصومه والعصبيّه بلا حجج معتمده.
دكتر شوقي ضيف در برخي از آثارش بر اين ديدگاه است كه كتاب نهج البلاغه از آثار و نوشته هاي شريف رضي مي باشد نه حضرت علي (عليه السلام). ايشان در اين نظريه سست براي اثبات برهان‌هاي خود و به عبارتي براي اثبات شبهات خويش، به ذكر دلايلي درون متني و بيرون متني روي آورده است.
نكته مهمي كه آن نويسنده در نوشته‌هايش به روشني بر آن تاكيد ورزيده است اين است كه نهج‌البلاغه نوشته شريف رضي بوده، اما ايشان آن را به حضرت علي (عليه السلام) اسناد داده است. بنابراين، او با قاطعيت بر اين عقيده است كه جز با تكيه بر منابع نخستين، نمي توان به سخنان نقل شده از آن حضرت در نهج البلاغه موجود، اعتماد نمود.
اين پژوهشگر در اين گفتار برآن است تا در ژرفاي انديشه‌هاي دكتر شوقي ضيف به جستجو پرداخته و تصوير روشني از حقيقت و درستي نهج البلاغه و باطل بودن انديشه هاي آن مولف، ارايه دهد. حقيقتي كه دكتر شوقي ضيف آن را در پرتو روش معروف «دكارت» وارونه تفسير نموده است، از ويژگي‌هاي بارزي همچون، ترديد، تناقض، سرگرداني، پراكنده گويي، دشمني، عصبّيت و نداشتن برهان و استدلال، برخوردار است.
