صوره الفُرس في العِقد الفريد

اگر نگاهي گذرا به كتاب «العقد الفريد» اثر اديب اندلسي «ابن عبد ربّه» داشته باشيم، نخست آن را دايره المعارفي حجيم مي يابيم كه فرهنگ عميق اسلامي ـ عربي را در خود گرد آورده است. اما آن چه در اين اثر ارزشمند، شگفت انگيز است تجلّي سيماي ايرانيان در فصول مختلف آن است. چنانچه در تاليفات عربي مشرق زمين با چنين پديده اي روبرو شويم جاي تعجب نيست؛ چرا كه از ديرباز ميان عرب ها و ايرانيان تعاملات دو سويه برقرار بوده است. اما با تامل در اثر ابن عبد ربه اندلسي درمي يابيم كه فاصله هاي جغرافيايي، سياسي، فرهنگي و تاريخي ميان اندلس و ايران مانع از بازتاب تاريخ و فرهنگ غني ايراني به طور عام و فرهنگ ساساني به طور خاص در ادبيات اندلس نشده است. بنابراين از آن جايي كه بررسي اين بازتاب، به واكاوي تعاملات موجود ميان ادبيات فارسي و ادبيات اندلسي ميانجامد، اين پژوهش كوشيده است با تامّل در «العقد الفريد» به ترسيم سيماي ايرانيان در اين دايره المعارف ارزنده بپردازد.

If we take a cursory look at the Al Eqd Al Farid written by Ibn Abde Rabbeh, it appears like a volumnous encyclopedia which encapsulates the magnificent Islamic culture. But, what is more wonderful in this work is the display of the roles by Iranians in its different parts. It is not surprising if we face this situation in Arabic literatur, because since a long time ago the Arabs and Iranians have had mutual relations. But after pondering over Ibn Abde Rabbeh’s work we find that the geographical, political, cultural and historical distances between Iran and Andalusia have not prevented the Iranian history and culture, in general, and Sassanian culture in particular fromfeaturinym. this research is an effort reveal the Iranian portrayal "Al - Eqd al- Farid",so that the rationbetween parsian and andalusian literature is examined and scrutinized.