The Use of Monte-Carlo Simulations in Seismic Hazard Analysis in Tehran and Surrounding Areas

تحليل خطر لرزه اي احتمالاتي تكنيكي است كه به كمك آن مقدار احتمال رويداد ساليانه يك مشخصه زمين لرزه در يك ساختگاه مشخص تخمين زده مي شود. روش شبيه سازي مونت كارلو بر اساس توليد تعداد زيادي كاتالوگ مصنوعي در منطقه مورد نظر روند مناسبي جهت انجام تحليل خطر احتمالاتي و بررسي عدم قطعيت هاي آن ارايه مي دهد. نقشه هاي هم خطر نظير شتاب ماكزيمم زمين و دامنه طيف شتاب نظير پريودهاي 2/0 و 1 ثانيه بر مبناي شبيه سازي مونت كارلو در كلان شهر تهران محاسبه شده است. با روش تفكيك خطر لرزه اي مي‌توان ضرايب مشاركت نسبي مقادير مختلف بزرگ نمايي، فاصله از گسل و مقدار انحراف مشخصه زمين‌لرزه از مقدار متوسط آن (كه به كمك رابطه كاهندگي بدست مي‌آيد) را در تحليل خطر محاسبه كرد كه به كمك اين نتايج مي توان محتمل ترين بزرگ نمايي و فاصله جهت تعيين زلزله طرح را مشخص نمود. نتايج نشان مي دهد كه در نواحي مختلف تهران محتمل ترين حالت، رويداد زمين لرزه با بزرگ نمايي متوسط و بالا در فواصل نزديك مي باشد.

Probabilistic seismic hazard analysis is a technique for estimating the annual rate of exceedance of a specified ground motion at a site due to the known and suspected earthquake sources. A Monte-Carlo approach is utilized to estimate the seismic hazard at a site. This method uses numerous resampling of an earthquake catalog to construct synthetic catalogs to evaluate the ground motion hazard and its uncertainties. The method has been tested for peak ground acceleration and spectral response accelerations of 0.2 and 1.0 sec for sites in Tehran and the surrounding area. The disaggregation technique of seismic hazard provides relative contribution to hazards from sources of different magnitudes, M, distance, R and a measure of the deviation of the ground motion from its median value, ?, as predicted by an attenuation relationship. In different sites in Tehran, the major contribution comes from moderate and large magnitudes, at close distances.