Author/Authors :
علي اصغر، تهراني نويسنده Department of Pathobiology, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran A.A., Tehrani , محمد ، يخچالي نويسنده Department of Pathobiology, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran M., Yakhchali , بابك ، بيك زاده نويسنده Graduated in Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran B., Beikzadeh , اصغر ، مرواريدي نويسنده Graduated student of M.Sc. of Immunology, Department of Pathobiology, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, Iran A., Morvaridi
Abstract :
كوكسيديوزيس كبدي به عنوان يكي از مشكلات عمده در خرگوش است كه به دليل عدم رعايت اصول بهداشتي و افزايش تراكم ممكن است موجب افزايش تلفات در آنها گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين فراواني و آسيب شناسي كوكسيديوزيس كبدي در خرگوش‌هاي شمال غرب ايران انجام شد. تعداد 320 خرگوش از گروههاي سني مختلف از جنس‌ها و نژادهاي مختلف آنها (110 نيوزيلندي، 110 آنغوره و 100 بومي) به صورت تصادفي از مراكز پرورش و نگهداري با سيستم قفس و بستر در شمال غرب كشور انتخاب شدند. نمونه هاي مدفوع از كف قفس و بستر محل نگهداري خرگوش‌ها جمع‌آوري و شناورسازي شدند. نمونه‌هاي بافت كبدي نيز در فرمالين 10درصد ثابت، برش و با هماتوكسيلين ايوزين رنگ آميزي گرديدند. نتايج نشان داد كه 87/26درصد (320/86) از خرگوش‌ها آلوده به آيمريا استيدي بودند. شيوع آلودگي در خرگوش هاي جوان (69/9درصد، 320/31) به طورمعني داري بيشتر از ساير گروههاي سني بود (8-5 ماهه). ارتباط معني‌داري بين شيوع آلودگي و جنس خرگوش‌هاي مبتلا وجود نداشت. در كالبدگشايي تعداد زيادي ندول‌هاي سفيد منتشر به قطر در حدود 1/0تا 5/0 سانتي متر در سطح كبد مشاهده گرديد. ضايعات آسيب شناسي بافتي شامل هيپرپلازي اپيتليوم مجراي صفراوي به همراه مراحل تكاملي مختلف عامل كوكسيديايي بود. بافت گرانولوما به همراه نفوذ ياخته‌هاي آماسي اطراف مجراي صفراوي را در بر گرفته بودند. نتايج بيانگر آن بود كه كوكسيديوزيس كبدي در خرگوش‌هاي منطقه شايع است و با اقدمات بهداشتي و بهبود شرايط مديريتي مي‌توان تا ميزان زيادي شيوع آلودگي را در مراكز پرورش خرگوش‌هاي منطقه كنترل نمود.
Abstract :
Hepatic coccidiosis is considered as a major problem in rabbits which mortality rate may go high as a result of
unhygienic maintenance with overcrowding. This study was aimed to determine abundance and pathologic
changes of hepatic coccidiosis in rabbits of northwestern Iran. A total of 320 rabbits (110 New Zealand, 110
Angora, and 100 Native) in different sex and age groups were randomly selected from rabbitories in
northwestern Iran. The rabbits were kept either individually in cages or in groups in floor pens. They
reproduced for research and instraction. Fecal samples were collected from cages and floor pens and subjected
to flotation techniques. The collected liver tissues fixed in 10% buffered formal saline, sectioned, and stained
with Hematoxyline and Eosin (H&E). Results indicated that infection rate with E. stiedae was 26.87%
(86/320). The prevalence of E. stiedae was significantly higher in weanling rabbits (5-8 months) (9.69%,
31/320) than other age groups. There was no significant difference in the prevalence of E. stiedae between
male and female rabbits. At necropsy, numerous and scattered white nodules about 0.1 to 0.5 cm in diameter
were observed on the liver surface. Histopathological lesions included hyperplasia of the bile duct epithelium
with different developmental stages of coccidian agents. Granuloma tissues encircle the bile duct with
infiltration of inflammatory cells. It was concluded that hepatic coccidiosis was common in Iranian rabbits of
the region and with proper management and strict hygine and sanitation can effectively control the rate of
infection in the rabbitories.
