فاعليه التحليل البلاغي في النقد الفني

دوري نقد وبلاغت از همديگر علت اصلي روشمندي ضعيف ونابساماني نقدي اي است كه ملاحظه مي شود. پس بايد تلاش كنيم كه يك جنبش نقدي نتيجه بخش پايه گذاري گردد كه بر يك ديد روشمندانه وآشكار مبتني باشد وبه نتايج آميزش نقد وبلاغت بسنده نكند، بلكه همچنين از همه دستاوردهاي علوم انساني در زمينه هاي مختلفش بهره ببرد. در اين پژوهش تلاش كرده ايم كه به اهميت تحليل لغوي وبلاغي در غني سازي فرايند نقد توجه ويژه داشته باشيم تا ابزار اصلي در آشكار كردن محور هاي زيبايي هنري در متن ادبي باشد به گونه اي كه به حركت دادن چرخ تحول وتطور ادبيات بيانجامد والبته از پرداختن به ماده ي خام آن به عنوان پايه ي يك روش نقادانه ي سالم وبي نقص آغاز مي شود.

The large distance between rhetoric and criticism is the principal reason for the observed weak methodology in the practice of literary criticism. So, attempt should be made to establish a consequential movement of literary criticism based on an explicit and principled methodology. It should not be satisfied with the crossing of rhetoric with criticism but aim at harvesting in all fields of Humanities. The present study attempts to show the significance of lexical and rhetorical analysis as the main instrument of adding artistic beauty to literary text and enriching the procedures of literary criticism. Such analysis will encourage the development and progress of literature as any sound and effective critical procedure should start with the raw substance of literary production.