فرسودگي شغلي در پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي شهركرد

مقدمه و هدف: فرسودگي شغلي به عنوان مشخصه اصلي استرس شغلي، نوعي واكنش تاخيري به عوامل مزمن تنش زاي محل كار است. فرد مبتلا به فرسودگي شغلي فاقد انرژي عاطفي در به كارگيري و سرمايه گذاري روي ديگران است، با نامهرباني با ديگران و مددجويانش برخورد كرده و احساس بي كفايتي در ارتباط با كارش دارد. بدين لحاظ پژوهش حاضر به منظور بررسي عوامل موثر بر فرسودگي شغلي در پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي شهركرد انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي است، كه در سال 1388انجام شد. جامعه مورد مطالعه آن شامل340 پرستار شاغل در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهركرد مي باشد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گيري سهميه اي انتخاب شدند. پرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيك و مقياس استاندارد فرسودگي شغلي مسلاچ و همكاران (1996) جهت جمع آوري داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده ها به وسيله آمار توصيفي و آزمون هاي آماري غير پارامتريك تحت نرم افزار SPSS مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: ميزان فرسودگي شغلي در حيطه واماندگي عاطفي 5/53% در سطح زياد، در حيطه مسخ شخصيت 7/49% در سطح زياد و در حيطه احساس عدم كفايت 6/99% احساس كفايت كم داشتند. نتيجه گيري: فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در سطح بيمارستانهاي آموزشي شهركرد متوسط به بالاست كه نياز به توجه خاصي دارد. بر اساس نتايج به دست آمده ابعاد فرسودگي شغلي اكثريت پرستاران تامل برانگيز بوده و نياز به بررسي و پيگيري دارد. با توجه به نتايج اين پژوهش و اهميت شغل پرستاري، مسيولين زيربط بايد به مسايل مرتبط با ايفاي نقش پرستاران و رضايتمندي آنان در جهت توانمندسازي آنان توجه لازم را مبذول داشته و آنان را در انجام هر چه بهتر مسيوليت هاي حرفه اي ياري دهند.

Abstract Introduction & Objective: Nursing burnout is main characteristic of job stress that is a delayed reaction to chronic stressful causes in working place. Affected nurses have not enough emotional energy to contact and communicate with patients. They also think that they don’t have required capabilities for their jobs. The goal of this study was to evaluate nursing burnout among nurses working in Shahrekord Medical and Educational centers. Material & Method: This descriptive study was performed on 340 nurses working in Shahrekord Medical and Educational Centers in 2009. Samples were selected using proportional sampling (QUATA). Demographic information and Maslach questionnaire were filled for all samples. Data were analyzed using SPSS software. Results: Our results demonstrated that 53/5% of nurses had emotional exhaustion, 49/7% had high depersonalization and 99/6% had high reduced personal accomplishment. Conclusion: Nursing burnout degree among Nurses in Shahrekord Medical and Educational Centers was moderate to high, that need to be intentioned. Inappropriateness between number of nurses and patients, workload and income are the most effective nursing burnout factors that need to best attention as nurses are healthy facilitators and have important role in healthy team. Because of the importance of nursing in society health, policy makers should take some strategies for increasing the capability of satisfaction of nurses.