تحليل بلاغي لاسلوب العقّاد في خطاب كتاب «ساره»

يك اثر ادبي را مي توان از جهات گوناگون مورد بررسي و ارزيابي سبك شناسانه قرار داد. اين پژوهش بر آن است كه درون مايه هاي فكري عباس محمود العقاد را در كتاب ساره بكاود. كتاب مذكور اگرچه اشتراكاتي با نمايشنامه ها و رمان هاي ديگر دارد اما داراي امتيازاتي چون نقش بلاغت در تحليل متن و شكل گفتماني آن، وجوه تحليل گفتمان و متانت قلم عقاد با به كارگيري ملموس و متعدد صنايع بياني است كه عقاد را از ديگر نويسندگان و شاعران هم عصرش متمايز و برجسته مي كند. جستار حاضر نگرش نويسنده را در پردازش لايه هاي مختلفي چون سبك، گفتمان و مفاهيم آن وكاربرد صنايع بلاغي درآنها بيان كرده است تا نشان دهدكه سبك ادبي عقاداز ناحيه ي علم بلاغت و گفتمان قابل توصيف است و جنبه ي منطقي و تحليل عقلاني بر جنبه ي خيالي آن غلبه دارد.البته براساس مشخصه ها و نشانه هاي موجود مي توان جوانب اين انگاره را كاويد.

A literary work can be appraised for its style in different ways. This study intends to investigate the intellectual aspects of Sareh by Mahmood Aqqad. This book shares some aspects with other plays and novels, but enjoys distinctive characteristics such as the use of rhetorical devices for textual and discourse purposes, different dimension, of discourse analysis tools, using popular stories, and employing sincere and tangible figurative language. The present article investigates this book for different textual dimensions such as style, discourse and rhetorical devices, so that it is proved that Aqqadʹs style can be described from a discoursal and rhetorical stance and logical and rational strands are stronger than imaginative ones. This claim can be elaborated according to the characteristics and evidence in the book.