Effect of hypoxia, normoxia and hyperoxia conditions on gill histopathology in two weight groups of beluga (Huso huso)

اثر سطوح مختلف اكسيژن بر روي بافت آبشش فيل ماهي(Huso huso) در دو گروه وزني (وزن اوليه (2/49±9/280 و 1/138±9/1217) ارزيابي شد. تيمار هاي اكسيژن شامل هايپوكسي (mg/l 3-2)، نورموكسي (mg/l 6-5) و هايپروكسي (mg/l 6-5) بود. ماهيان به مدت يك هفته با تانك هاي آزمايش سازگار شدند و سپس به صورت تصادفي در 9 تانك در هر گروه وزني توزيع (براي گروه وزني بالا 3ماهي و براي گروه وزني پايين 6 ماهي در هر تانك) و به مدت 8 هفته در اين شرايط نگهداري شدند. براي يافتن تغييرات هيستوپاتولوژيك نمونه‌برداري از آبشش صورت گرفت. نمونه هاي بافتي با روش هاي معمول آبگيري شده و در پارافين قالب گيري شدند. سپس برش داده شده و به روش هماتوكسيلن- ايوزين رنگ آميزي شدند. در طول 8 هفته پرورش هيچ تلفاتي مشاهده نشد. اختلاف معني داري در وزن و غذاي مصرفي در تيمارها در هر دو گروه وزني مشاهده شد (P < 0.05). طول چنگالي اختلاف معني داري در گروه وزني پايين نشان داد (P < 0.05) بيشترين عارضه مشاهده شده در نمونه ها شامل هيپرپلازي، از بين رفتن تيغه ثانويه، خونريزي و پرخوني در تيغه هاي اوليه و ثانويه، چسبندگي لاملاها، تورم لايه پايه رشته هاي ثانويه آبششي، چماقي شدن رشته هاي ثانويه آبششي، تلانژكتازي، افزايش رنگدانه هاي ملانين و واكويول هاي متعدد در تيغه هاي اوليه و ثانويه (در تيمار هايپروكسي). تمام اين آسيب ها ممكن است كارايي سطح تبادل گازي آبشش را كاهش داده و عملكرد تنفسي آبشش را مختل كنند.

The influence of dissolved oxygen concentration on gill histopathology of great sturgeon (Huso huso) was evaluated in two weight classes (initial weight 280.9±49.2 g and 1217.9±138.1 g respectively). Oxygen treatments included hypoxia (2-3 mg/l), normoxia (5-6 mg/l) and hyperoxia (9-10 mg/l). The fish were acclimated to experimental tanks for one week then randomly distributed into 9 tanks in each of the initial weight classes (3 and 6 fish per tank in higher and lower initial weight classes respectively) for 8 weeks. In order to find the histopathological changes, gill samples were collected, dehydrated through ethanol series, embedded in paraffin , sectioned at 7 µm thickness using a Leitz microtome and stained with H & E. No mortality was observed over the 8 weeks of the experimental period. There were significant differences in weight and feed intake between treatments in the both weight classes (P < 0.05). Fork length showed significant differences in lower initial weight class (P < 0.05). The main histopathological changes were observed in gills including: Hyperplasia, loss of secondary lamellae, hemorrhage and congestion in primary and secondary lamellae, lamellar fusion, epithelial lifting in secondary lamellae, clubbing of secondary lamellae, telangiectases, increase in melanin pigments and numerous vacuoles in primary and secondary lamellae (in hyperoxia treatment). All these lesions may reduce gill functional surface of gaseous exchange, impairing respiratory function.