رابطه ي اشتياق شغلي و استرس پرستاري با رضايت از زندگي در پرستاران بيمارستان هاي دولتي شهر اهواز

زمينه: امروزه استرس در مشاغل باليني بيش از پيش مشاهده مي شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي روابط متغيرهاي استرس پرستاري و اشتياق شغلي با رضايت از زندگي در پرستاران بيمارستان هاي دولتي اهواز بود. روش: اين پژوهش از نوع همبستگي بوده و جامعه ي پژوهش پرستاران بيمارستان هاي دولتي اهواز بودند كه از بين آنها 128 نفر به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه هاي اشتياق شغلي، رضايت از زندگي و استرس پرستاري استفاده گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش هاي آمار توصيفي و استنباطي (همبستگي ساده و رگرسيون ) تجزيه و تحليل شدند. نتايج: هر دو متغير با رضايت از زندگي رابطه ي معنا دار نشان دادند. تمامي خرده-مقياس هاي اشتياق شغلي با رضايت از زندگي رابطه ي معنا دار مثبت داشتند، از ميان خرده مقياس هاي استرس پرستاري، عدم آمادگي عاطفي و استرس ناشي از مرگ بيمار رابطه ي معناداري با رضايت كلي از زندگي نشان ندادند و ساير خرده مقياس ها با رضايت از زندگي رابطه ي منفي داشتند. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي وقف خود و مسايل مربوط به بيمار و خانواده اش در مجموع 31 درصد از واريانس متغير رضايت از زندگي را پيش بيني كردند. نتيجه گيري: جهت افزايش رضايت از زندگي و استحكام بنيان خانواده، بايد در محل كار افراد تدابيري انديشيد كه استرس هاي محيط كار كاهش يافته و فرد با اشتياق بيشتري به كار خود ادامه دهد.

Background: Nowadays, work related stress appears to affect almost all people with connected clinical works. The purpose of this research was to study the relationships of work stress and work engagement with the satisfaction from lives of nurses in Ahvaz governmental hospitals. Methods: A correlation study was carried out. Nurses from governmental hospitals were selected and statistical sample universe was developed. From this universe, a total of 128 nurses were selected by multistage random sampling method. Work Engagement Scale, Satisfaction with Life, and Nursing Stress questionnaires were used to collect the required data. Descriptive and inferential statistical methods (simple correlation and regression) and SPSS software were used for data analysis. Results: The results showed that there were significant correlations between work engagement and work stress with life satisfaction. All subscales of Work Engagement Scale had significant positive correlation with the nurses’ life satisfaction. Among nursing stress subscales, the variables of inadequate emotional preparation and patientsʹ death didnʹt have any significant correlation with satisfaction from life. The other subscales had negative correlation with life satisfaction. Regression analysis results that the dedication to patientsʹ variables were able to predict %31 of variance of life satisfaction. Conclusion: In order to increase the satisfaction with life and stability of family measures, work stress and work engagement of nurses should be considered.