عنوان :
ارزيابي مخاطرات آزمايشگاههاي پژوهشكده اكولوژي خليج فارس و درياي عمان
شرح پديد آور/مجري (مجريان) طرح :
پورنگ، نيما
شناسه هاي افزوده :
مرتضوي، محمد صديق ، همكار طرح , دهقاني، رضا ، همكار طرح , جوكار،كاظم ، همكار طرح , محبي نوذر، ليلي ، همكار طرح , آغاجري، ناصر ، همكار طرح , آفتابسوار، يوسف ، همكار طرح , تمدني، سعيد ، همكار طرح , كمالي، عيسي ، همكار طرح , اجلالي، كيوان ، همكار طرح , دقوقي، بهنام ، همكار طرح , صادقي، محمد رضا ، همكار طرح , اسماعيلي، فريبا ، همكار طرح , محبي، پرستو ، همكار طرح
تنالگان :
سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
چكيده فارسي :
چكيده
در اين تحقيق به منظور ارزيابي مخاطرات احتمالي در آزمايشگاههاي پژوهشكده اكولوژي خليج فارس و درياي عمان و طبقه بندي آنها، از روش تجزيه و تحليل عوامل شكست و آثار آن (FMEA) و برخي روش هاي آماري استفاده گرديد. نتايج حاصل از بررسي مخاطرات بالقوه در 11 آزمايشگاه پژوهشكده مزبور حاكي از آن است كه سطح ريسك در تمامي موارد بجز آزمايشگاه بنتوز، در حد نيمه بحراني و بحراني قابل ارزيابي مي باشد و لذا اجراي اقدامات اصلاحي مناسب در مورد آنها الزامي مي باشد.
بر اساس نتايج آزمون هاي Kruskal-Wallis در هر دو مرحله قبل و بعد از اقدامات اصلاحي، اختلاف معني‌داري ميان آزمايشگاههاي پژوهشكده از ديدگاه عدد الويت ريسك (RPN) مشاهده مي شود. مراجعه به نتايج آزمون هاي posthoc در هر دو مرحله ، نشانگر آن است كه كمترين ميزان مخاطرات در آزمايشگاههاي بنتوز و بافت شناسي مشاهده مي شود و بيشترين مخاطرات در آزمايشگاه تجزيه دستگاهي قابل تشخيص است. از سوي ديگر نتايج مربوط به گروهبندي آزمايشگاهها با استفاده از آناليز خوشه اي نيز تا حدود زيادي به نتايج آزمون هاي posthoc شباهت دارد. با توجه به نتايج آزمون Mann-Whitney U مي توان چنين استنتاج نمود كه صرفا در مورد آزمايشگاه آماده سازي نمونه ، اختلاف معني داري بين مقادير RPN در قبل و بعد از اقدامات اصلاحي مشاهده مي گردد (p >0.05). البته در اين مورد نيز اقدامات انجام شده تاثيري در تغيير سطح ريسك نداشته است و كماكان در سطح بحراني باقي مانده است. در مجموع مي توان چنين استنتاج نمود كه FMEA روشي مناسب براي ارزيابي مخاطرات كاركنان آزمايشگاههاي تحقيقاتي مي باشد و از روش هاي آماري مناسب نيز مي توان براي تحليل هاي تكميلي استفاده نمود.
چكيده انگليسي :
Abstract
In this study, to assess and classify risks associated with working in the laboratories of Persian Gulf and Oman Sea Ecological Research Center, the method of Failure Mode Effects Analysis (FMEA) as well as some statistical methods were used.
The results of the risk assessment in the 11 affiliated laboratories showed that the risk levels in all cases, except for benthos laboratory, could be evaluated as moderate or high and therefore appropriate corrective actions must be implemented.
Based on the results of the Kruskal-Wallis tests both before and after the corrective actions, there were significant differences between the laboratories from the viewpoint of risk priority number (RPN). The post hoc tests showed the lowest risk levels for the benthose and histology laboratories, while the highest risks identified in the laboratory of instrumental analysis. The results of the classification of the laboratories using cluster analysis are largely similar to those of the posthoc tests.
According to Mann-Whitney U test, only in the case of the samples preparation laboratory, significant differences between the values of the RPN before and after the corrective actions could be observed (p> 0.05), however, the risk levels still remained high. In general it can be concluded that FMEA is an effective method for risk assessment in the research laboratories and appropriate statistical methods can also be used for complementary analysis.
كليدواژه :
ارزيابي مخاطرات , آزمايشگاه , پژوهشكده اكولوژي خليج فارس و درياي عمان , تجزيه و تحليل عوامل شكست و آثار آن , عدد الويت ريسك
اطلاعات نشر :
تهران موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
فروست :
موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور 49948
كتابنامه :
كتابنامه: ص. 57- 58
