چكيده :
زبان همواره يكي از موضوعات مورد علاقه فلسفه ، به ويژه در قرن بيستم بوده است . از نظر هايرگر، زبان صرفا ابزاري براي فرانمايي و بيان مافي الضمير انسان نيست بلكه خانه هستي است . در اين رساله خط سير انديشه هايدگر درباره زبان از هستي و زمان تا واپسين آثار او دنبال شده است و تلاش شده تا نشان داده شود كه هايدگر همواره كرده است رو به جلو حركت كند و نيز اينكه تفكرش دستخوش فراز و نشيب نبوده ، بلكه همواره در يك جهت پيش رفته و ديدگاهها و نظراتي كه در آخرين دوره تفكر خود بيان كرده ، دنباله و نتيجه همان هايي است كه در آثار اوليه اش به زبان آورده است .
