عنوان :
آزادي مطبوعات در حقوق ايران
پديدآورندگان :
صادقي محمدهادي نويسنده , غفوري بهمن نويسنده
كليدواژه زبان طبيعي :
آزادي مطبوعات , حقوق ايران
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
بحث آزادي مطبوعات "به تبع " حقوق مطبوعات " در كشور ما، بحث تازه و جواني است كه نياز به طرح مسايل مربوط به آن و تلاش براي پاسخ يابي به آنها، به وضح قابل حس است . هدف اين پايان نامه بررسي "آزادي مطبوعات در حقوق ايران ، مباني محدوديتها و ضمانتهاي آن مي باشد. مباني آزادي مطبوعات در اسلام كه اساس نگرش و مبناي قانونگذاري جمهوي اسلامي ايران در اين باره مي باشد، عبارت اندازف وجوب امر به معروف و نهي از منكر، لزوم مشورت ، پذيرش تضارب آراء و تيادل افكار، گزينش كلام برتر، نقادي ، لزوم توجه به افكار عمومي و قضاوت مردم . در بررسي حقوق مطبوعات در همه نظام ها، مبلحظه مي شود كه آزادي مطبوعات در هيچ نظامي مطلق و نامحدود نيست ، بلكه با توجه به ارزشهاي مورد قبول هر نظام محدوديت هايي براي آن پيش بيني شده است ف قاعده كلي اين محدوديت ها در نظام هاي عرفي تحت دو عنوان كلي "مصالح جامعه " و حقوق افراد" شناخته مي شود. در اسلام كه كانون توجه بررسيهاي ما در اين مورد بوده است . مباني محدوديت هاي آزادي مطبوعات عبارتند از منع آزار و اذيت ديگران ، قاعده لاضرر، لزوم رعايت شرايط وجوب امر به معروف و نهي از منكر، قاعده نفي سبيل ، لزوم انجام امور حسبيه و ... بعلاوه در اعمال اين محدوديتها نوع مخاطب و اوضاع ، احوال و شرايط بايد مد نظر قرار گيرد. قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نيز با تكيه بر مباني مذكور، محدوديتهاي آزادي مطبوعات را تحت دو عنوان "مباني اسلام و حقوق عمومي ...............................
