عنوان :
بررسي حذف به قرينه در قرآن مجيد: پژوهشي در جهت مقايسه با ترجمه فارسي
پديدآورندگان :
رحيميان جلال نويسنده , پايداراردكاني صفرعلي نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
حذف به قرينه , قرآن , ترجمه فارسي , آموزش زبان فارسي , زبان عرب , ايجاز حذف , علوم بلاغت
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
قرآن مجيد از آغاز تا كنون مورد تجزيه و تحليل و بررسي علماء و دانشمندان علوم مختلفي قرار گرفته است ، و هر يك در زمينه هاي گوناگون پيرامون اين كتاب آسماني مطالبي را ارايه داده اند كه مي تواند مورد توجه علاقه مندان در زمينه هاي مربوطه قرار گيرد. هدف اين تحقيق مطالعه و بررسي مقوله ايجاز حذف در قرآن مي باشد. براي نيل به هدف فوق ابتدا ايجاز حذف در زبانهاي عربي و فارسي براساس كتب صرف و نحو عربي و دستور زبان فارسي و نيز با توجه به كتب معاني و بيان علوم بلاغي بررسي شده است . همچنين نظر زبانشناسان در اين رابطه نيز توضيح داده شده است . سپس با انتخاب سه جزء از قرآن ، آيات جزءهاي 15، 16 و 17 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است . ضمن بررسي جزءهاي مذكور و يافتن مصاديق ايجاز حذف در آنها، طبقه و نقش موارد محذوفه مشخص شده و آنگاه با ترجمه فارسي آن مقايسه شده است . در اين تحقيق تعداد شش سوره با مجموع 644 آيه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت . تعداد كل محذوفات بالغ بر 580 مورد بود. واژگاني كه داراي فراواني بالايي بودند عبارتند از "ان " 90 مورد "ه " 20 مورد، "ي " 18 مورد، "يا" 14 مورد و "رحلا" 13 مورد. همچنين بر اساس اين تحقيق گروه حروف با 214 مورد داراي فراواني بالايي است و طبقه اسامي با 206 مرود و افعال با 158 مرود در رده هاي بعدي قرار دارند. همچنين اين تحقيق قواعد موجود در كتب صرف و نحو عربي را مبني بر قاعده مند بودن بعضي از محذوفات ، مرود تاييد قرار مي دهد.
