عنوان :
نقد زيبايي شناسي سعدي
پديدآورندگان :
صيادكوه اكبر نويسنده , افراسيابي غلامرضا نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
سعدي ، مصلح بن عبدالله , ادب فارسي , نقد زيبايي شناسي سعدي
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
يكي از موضوعهايي كه در ادب كشور ما، هنوز جايگاه واقعي خود را به دست نياورده و ضرورت آن نيز، كاملا" احساس مي شود، نوعهاي مختلف نقد، بويژه نقد زيباشناسي يا نقد بلاغي است . ادبا و دانشمندان ما گهگاه درباره زيباييهاي يك اثر ادبي ، آنهم اغلب بصورت كلي گويي ، مباحثي را طرح كرده اند. اما كمتر بدين امر بعنوان يك كار ادبي و ضروري منسجم و مهم نگاه شده ، تا تحقيقاتي مستقل بدان اختصاص يابد. ضرورت انجام چنين كاري ، بر روي آثار سعدي كه در واقع "مجموعه و مغناطيس " زيباييها مي باشد، امري روشن بود. چون وي هر دو جانب لفظ و معني را به همراه هم ، به اوج رسانيده است . يعني موفق شده معاني دلپذير و والايي را در قالب كلمات و گفتارهاي دلچسب و شيريني بريزد. كوتاه سخن اينكه ، در اين پايان نامه تلاش شده از ديدگاه نقد زيباشناسي يا نقد بلاغي ، به آثار منظوم و منثور فارسي شيخ شيراز نگريسته شودف به بياني ديگر، مي خواهيم ببينيم چه عونالبي دست به دست هم داده كه آثار سعدي را از زمان خودش تا كنون ، در بسياري از حوزه ها، در صدر نشانده است . بنابراين منظور ما بيشتر دستيابي به يك قواعد و كلياتي بوده كه در زيبايي و آراستگي سخن سعدي موثر افتاده است . براي رسيدن بدين منظور، در ابتدا به نقل و تحليل مهمترين تعاريف ارايه شده از هنر و زيبايي پرداخته ايم ، تا ببينيم زيباشناسان و نقادان سخن ، زيبايي در نزد اين گروه چه ويژگيها و ملاكهايي دارد. در واقع اين دو فصل تمهيدي براي وارد شدن در مباحث اصلي اين رساله ، يعني خصايص هنري و ويژگيهاي زيباشناسي آثار سعدي ، مي باشد............................