كليدواژه زبان طبيعي :
استان زنجان , بخش علوم اقتصادي , 1365 , استان سيستان و بلوچستان , استان باختران , استان كردستان , استان ايلام , استان بوشهر , استان كرمان , روستاها , استان هرمزگان , شهرها , استان مازندران , استان آذربايجان شرقي , استان خوزستان , استان اصفهان , 1355 , توسعه نيافتگي , استان يزد , استان لرستان , نظريه دوگانگي , استان آذربايجان غربي , استان كهكيلويه و بويراحمد , فقر , استان گيلان
چكيده :
وجود نزديك به نيمي از جمعيت كشور در مناطق روستايي لزوم توجه به اين جمعيت انبوه را دو چندان مي سازد بنابراين هر گونه برنامه ريزي در كشور بايد با توجه خاص به اين مناطق همراه باشد. تحولات جهاني خصوصا" افزايش قيمت نفت در اواخر دهه 1340 و اوايل دهه 1350 موجب بوجود آمدن امكاناتي براي كشور گرديد، اما از آنجايي كه هر منطقه قدرت جذب متفاوتي را در استفاده از اين امكانات داشته اند موجب گرديد كه دوگانگي هاي منطقه ايي بين شهر و روستا و حتي روستا با روستا تشديد شده است . فرضيه ما در اين رساله اين است كه وضعيت مناطق روستايي كشور در سال 65 نسبت به سال 55 بهبود يافته است . براي آزمون كردن اين فرضيه با توجه به 44 شاخص توسعه منطقه ايي و با استفاده از دو تكنيك آماري تاكسونومي و فاكتور آناليز متوسل شده ايم . نتايج حاصل از اين رساله حاكي از اين مطلب است كه تمامي مناطق روستايي كشور در سال 65 نسبت به سال 55 وضعيت شان بهبود يافته است ولي نكته قابل توجه اينكه هرچند مناطق روستايي كشور پيشرفت داشته اند ولي دوگانگي منطقه ايي در بين اين مناطق تشديد شده است به طوري كه در سال 55 تفاوت توسعه يافتگي بين پيشرفته ترين استان و محرومترين استان در سال 55 42 درصد مي باشد ولي اين رقم براي سال 65 برابر با 44 درصد مي باشد بنابراين اختلاف تشديد شده است .
