چكيده :
شواهد زيادي مبني بر احتمال دخالت سروتونين در نارسايي حاد كليوي وجود دارد. در اين مطالعه نقش سروتونين در دو مدل حيواني نارسايي حاد كليوي كه توسط گليسرول سيكلوسپورين آ ايجاد شده است مورد بررسي قرار گرفت . در آزمايش اول محلول گليسرول 50 درصد در سالين Ml/kg 10داخل عضلاني به موشها تزريق شد. در آزمايش دوم چهارم دوز محلول سيكلوسپورين آ 1mg/kg/day, 01mg/kg/day, 03 mg/kg/day, 001 mg/kg/day داخل صفاقي به چهار گروه موش ، روزانه بمدت چهار روز تزريق گرديد. غلظت سروتونين بوسيله دستگاه HPLC اندازه گيري شد. در نمونه گليسرول غلظت سروتونين در پلاكتها (10 به توان 9 پلاكت 3844+ - 578 ng/ و همچنين در پلاسما 05/38 + - 57/9 ng/ml بطور معني دار بيشتر از گروه كنترل (بترتيب 10 به توان 9 پلاكت P<10/0, 76/31 + - 00/3 ng/ml P<10/0 , 472 - + 667 ng بود. اين اختلاف احتمالا ناشي از كاهش ميزان تصفيه گلمرولي و در نتيجه افزايش سروتونين شده است . در نمونه سيكلوسپورين غلظت سروتونين در پلاكت 10 به توان 9 1311 + - 784 ng/ به طور معني دار كمتر از مقدار آن در گروه كنترل (10 به توان 9 پلاكت ng/ 4/56 + - 32/86) بيشتر از غلظت آن در گروه كنترل P<50/0, 92/81 + - 11/1 ng/m1 بود. اين دو پديده تواما نشان دهنده فعال شدن پلاكتها و رهاسازي سروتونين از آنها مي باشد. بطور كلي بنطر مي رسد كه در دو مدل فوق افزايش سروتونين در پلاسما باعث تنگي و كاهش جريان خون كليوي و نهايتا افزايش كليوي گرديده است .