چكيده :
در اين مطالعه اپيدميولوژي سل گاوي در بعضي از نقاط دنيا مورد بررسي قرار گرفته كه يكي از مباحث مهم آن ريشه كني سل گاوي در new south wales بوده است و نشان داده كه افزايش جمعيت گاوهاي تحت پوشش آزمايش توبركوليناسيون از قدمهاي مهم در راه ريشه كني بيماري سل گاوي در اين ايالت بوده است . همچنين ميزان شيوع بيماري سل گاوي و تعداد گاوهايي كه هر ساله تحت پوشش آزمايش توبركولين قرار مي گيرند در طي 18 سال و بويژه از سال 1362 به بعد در تمامي استانهاي كشور مورد بررسي قرار گرفته است . بدين ترتيب نشان داده شده كه در استانهايي مانند تهران كه طرح ريشه كني سل گاوي بطور مرتب و پيگير انجام مي شود ميزان شيوع بيماري بسياركاهش يافته و به مرز 0/6 درصد رسيده است . در حاليكه در استانهايي مانند همدان كه هنوز برنامه هاي تنظيم شده توسط سازمان دامپزشكي در آنجا بطور كامل اجرا نگرديده ، ميزان شيوع بيماري براساس آخرين نتايج در سال 1370 بيش از يك درصد مي باشد. از اين بررسيها مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه باجرا درآمدن هر چه دقيقتر روشهاي مبارزه با اين بيماري بويژه قرنطينه كامل ، افزايش سطح پوشش توبركوليناسيون و ضد عفوني همه جانبه و موثر براي كاستن از ميزان شيوع آن مفيد و كاملا ضروري است .
