كليدواژه زبان طبيعي :
روش قياسي , آموزش فيزيك , مطالب درسي , دانش آموزان , يادگيري , پرورش , چهارم ابتدايي , بخش روانشناسي و علوم تربيتي , سوم راهنمايي , محاسبات , روش تدريس , روش استقرايي
چكيده :
يكي از مسايل مورد بحث مجامع آموزشي و تربيتي چگونگي انتخاب يك روش تدريس موثر و صحيح و يا تعيين برتري يك روش پرورش ديگر ميباشد. ازآنجا كه اكثر مطالب درسي بصورت كليتهاي وابسته و مرتبط تنظيم گرديده است دو روش قياسي (يعني تدريس از كل به جز) و استقرايي (يعني نحوه تدريس از جز به كل ) از اهميت ويژه اي برخوردارند. عقايد و نظرات متضاد و متفاوتي در اين زمينه ابراز گرديده و تحقيقات وسيعي تاثيرات نسبي اين دو روش را مورد آزمايش قرار داده است . بعضي از اين مطالعات روش استقرايي را روش برتر و موثرتر دانسته و عده اي ديگر بر روش قياسي تاكيد نموده اند. در اين ميان گروهي نيز هستند كه تاثير اين دو روش را بر يادگيري دانش آموزان يكسان مي دانند. بطور كلي نتايج حاصل از تحقيقات انجام شده در اين زمينه متناقض بوده است . هدف از انجام اين تحقيق ، بررسي تاثير دو روش تدريس قياسي deductive و استقرايي inductive بر يادگيري دانش آموزان كلاس چهارم ابتدايي (ده سال ) و دانش آموزان كلاس سوم راهنمايي (چهارده ساله ) مي باشد..... نتايج حاصله از محاسبات نشان داد كه : - تفاوت ميانگين گروههاي 1و2 كه با استفاده از فرمول t تعيين شد، معني دار نبود. - تفاوت ميانگين گروه 3و4 نيز با فرمول t معني دار نبود. - تفاوت ميانگين گروههاي 1و2 با گروههاي 2و4 (براي تعيين محفوظات ذهني و يادگيري دانش آموزان پس از سه هفته ) با تعيين درجه f از نظر آماري معني دار نبود. بطور كلي ، ميتوان نتيجه گرفت كه هيچيك از روشهاي تدريس قياسي و استقرايي براي دانش آموزان دوره ابتدايي و راهنمايي (چه در مورد يادگيري آني و چه پس از يك فاصبه زماني ) يادگيري بيشتر و وسيعتري را سبب نشده است
