مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري

چكيده :

با توجه به مشكلات روزافزون بافتهاي كهن شهري كه ميراث گذشتگان ما و حاوي مفاهيم ارزشمند گذشته مي باشد، تخريب هر چه بيشتر بافتهاي قديمي رقم مي خورد. اين رساله سعي در تحقيق در خصوص بافتهاي كهن شهري و بويژه بافت كهن شهر اردبيل و محله شيخ صفي دارد كه مجموعه غني و گرانقدر شيخ صفي الدين اردبيلي را به عنوان نگين با ارزش در درون خود جاني داده است . در اين رساله تدوين اصول و ضوابط طراحي جديد در كنار فضاهاي قديمي و نوع هماهنگي طرحهاي جديد و نحوه نگرش و ديده احترام آميز و به نوعي وابستگي شخصيتي به گذشته و القاي مفاهيم و ارزشهاي گذشته در قالب معماري روز با امكانات و تكنولوژي جديد كه نياز زندگي امروزي مي باشد. با روندي منطقي و از كل به جزء به اهداف و روشهايي دست يافته است . برخورداري از اصول معماري اصيل ايراني و ديد احترام آميز به معماري دوران صفويه با توجه به اينكه بافت و مجموعه گرانقدر مركزي آن مربوط به اين دوره از دوره هاي معماري ايراني مي باشد سبب هويت بخشيدن به طرح و هماهنگي هر چه بيشتر طرح جديد با معماري قديمي باز مانده از دوران بوده است كه با مطالعه دقيق خصوصيات و ويژگيهاي كالبدي و مفهومي اين معماري و روند تحولات و تغييرات واقع شد، برآن در دوره هاي بعدي و شناخت كافي از محدوده مورد طراحي سبب زايش طراحي هماهنگ با بافت قديمي شده است .