كليدواژه زبان طبيعي :
گويش شناسي , روش مطالعه گويشها , تحقيق , پژوهش , زبان و زبانشناسي
چكيده :
مقالعه حاضر ترجمه كتاب "دوره آموزشي گويش شناسي زبان ارمني "اثر آ. و گريگوريان است . گويش علمي است كه در مورد گويشها، گونه ها و گفتارهاي يك زبان بحث مي كند. شاخه هاي گوناگون يك زبان با گونه ها و گفتارهاي وابسته كه داراي واژگان ويژه و ساختمان دستوري خاص باشد در خدمت گروه و يا عده كوچكي از اهالي يك كشور قرار گرفته باشد گويش نام دارد. هر گويش داراي شاخه هاي گوناگون است . تقسيمات گونه گويش را گفتار مي نامند. گفتار كوچكترين واحد غير قابل تجزيه زباني است . نكاتي كه هر گويش شناس بايد مد نظر داشته باشد عبارتند از: گويش شناس بايد در طول پژوهش خود به اختلافات منطقه اي گويشها و اختلافات منسب به سبك گويش توجه داشته باشد. مورد استفاده قرار دادن آهنگهاي عاميانه جهت پژوهش هاي گويش شناسي نيازمند دقت خاص است زيرا بعضي از پديده هاي گويش در آهنگها در طول زمان تحول مي يابند. گويش شناس بايد به اختلافات موجود بين گفتار گروههاي مختلف ساكنين يك منطقه از قبيل سالخوردگان ، جوانان ، زنان ، مردان و ... توجه داشته باشد و بر همين اساس اشخاص مورد نظر را انتخاب نمايد. مثلا جهت جمع آوري واژگان اطلاعات مربوط به دستور زبان مناسب است كه از افراد مسن استفاده شود. با افراط مسن بهتر است كه از گذشته سخن به ميان آيد، اما درباره دنياي آينده با جوانان ، درباره ابزار و آلات با مردان و درباره لوازم منزل با زنان صحبت كنيد.
