عنوان :
زبان بلوچي گويش لاشاري : گروه اسمي ، لي ، قيدي
پديدآورندگان :
صادقي علي اشرف نويسنده , يوسفيان پاكزاد نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
سيستان و بلوچستان , دستور زبان فارسي , مكران , ايرانشهر , دستور زبان , زبان و زبانشناسي , زبان پارتي , زبان بلوچي , گويش لاشاري , ايران
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
بررسي گويش لاشاري يكي از گويش هاي زبان بلوچي موضوع پژوهش حاضر است . زبان بلوچي از زبانهاي شمال غربي ايراني است كه قرابت بسياري با زبان پارتي دوره ميانه وزبانهاي ايراني نو همچون كردي ، تاتي و تالشي دارد. به اين زبان در ناحيه بلوچستان ايران (در سيستان ، كرمان و لارستات نيز گويشوران اندكي دارد) بلوچستان پاكستان ، افغانستان جنوب آسياي ميانه ، شوروي ، كويت و امارات متحده عربي تكلم مي شود. بلوچي هنوز نظام نوشتاري يكدستي ندارد و خطهاي گوناگوني براي نگارش آن بكار بسته مي شود. در حال حاضر بيش از يك ميليون نفر در ايران و حدود پنج ميليون نفر در جهان بدين زبان تكلم مي كنند. گويش لاري يكي از شش گويشي است كه الفنبين براي بلوچي قايل شده است اين گويش در منطقه مكران بلوچستاني ايران رواج دارد. گويش لاشاري با داشتن 50 هزار گويشور در دهستانهاي لاشار، مسكوتان ، مكوران ، فنوج ، بنت و بخش اندكي از جانف گسترش دارد. اين دهستانها جزء بخش بمپور از توابع شهرستان ايرانشهر هستند. بررسي آواشناسي اين گويش نشان مي دهد كه داراي 8 واكه (دو واكه مركب ie/,/ue/ / و 22 همخوان مي باشد. همخوانهاي t/,/d/,/r/ / از زبانهاي هندي وارد و وارد اين گويش شده و گاه جانشين آواهاي همسان خود t/,/d/,/r/ / مي شوند.
