عنوان :
فيزيوپاتولوژي و تقسيم بندي يرقانها.
پديدآورندگان :
طاهري فيروز نويسنده , انزابي احمد نويسنده
كليدواژه زبان طبيعي :
رده پزشكي پزشكي فيزيوپاتولوژي يرقان / يرقان .
چكيده :
كلمه يرقان به معني زردي نسوج بدن (جلد و مخاط و سلبيه و بافتهاي عمقي ) است و علت معمولي آن وجود مقدار زيادي بيليروبين چه بصورت بسته به پروتيين و چه به شكل محلول در مايعات خارج سلولي يعني گلوكز و نيدوسلفات است . اين زردي پوست و مخاطات در نور طبيعي روز Day light بهتر نمايان است و ممكنست با نورهاي مصنوعي از نظر پوشيده بماند. بطوركلي وقتي غلظت بيليروبين توتال (مستقيم و غير مستقيم ) سرم از دو ميلي گرم درصد تجاوز كند پوست و صلبيه به رنگ زرد در مي آيند. به طوركلي دفع بيليروبين بستگي دارد به : 1- انتقالش از پلاسما به سلولهاي كبدي 2- كونژرگه شده آن به گلوكرونات با سلفات و سلولهاي كبدي . 3- ترشح آن بداخل كاناليكولهاي صفراوي . هيپربيليروبينمي و يرقان ممكنست از يك يا چند مكانيسم بوجود آمده باشد: 1- افزايش توليد پيگمانهاي صفراوي 2- كاهش جذب بيليروبين پلاسما توسط كبد 3- اختلال گونژوگه شدن در سلولهاي كبدي 4- كاهش دفع پيگمان گونژوگه شده كه ممكنست اختلال در دفع بيليروبين از سلولهاي كبدي يا از راههاي صفراوي باشد. اين بيماري با 3 علامت مهم مشخص ميشود. زردي - اسپلنومگالي - آنمي . اين بيماري به 3 شكل ديده ميشود: 1- شكل هيدروپس فتاليس .)Hidrops Fetalise( 2- شكل ايكتروخيم .)Icterus cravis( 3- شكل آنمي هموليتيك نوزاد .)Hemolyticanamia of now born( درمان اساسي بيماري تعويض خون يا Exchange Transfusion است . علامت اصلي بيماري ايكتر است و ممكن است بعد از مدت نسبتا طولاني ظاهر شود. از علايم آزمايشگاهي مقدار بيليروبين خون افزايش يافته ولي معمولا از 10 ميلي گرم درصد بالاتر نمي شود، در اين تحقيق يك اسبرواسيون بيان شده است .