مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - كورتيكوتراپي در بيماري هاي اطفال .

چكيده :

سورنال در سال 1543 بوسيله اوستاشي و ويولان نام گذاري گرديد و در سال 1856 برون سكولر با تجارب فيزيولوژي و با برداشتن سورنال در حيوانات اهميت حياتي آن را شرح داد. هورمونهاي بدست آمده از قشر فوق كليه را بر حسب فعاليت بيولوژيك به پنج گروه تقسيم مي كنند. 1- گلوكورتيكوييدها 2- نيراكولورتيكوييدها 3- آندروژنها 4- پروژسترون 5- استرون . گلوكوكورتيكوييدها هورمون قسمت مياني سورنال مي باشد عوامل مختلفه اي چون استرس ، عفونت ، درد، سرما - احتياج بدن را به اين هورمون افزايش مي دهد. مهمترين اثر بيولوژيك هورمونهاي قندي از نظر درماني خاصيت ضد التهابي و اثر بر واكنشهاي حساسيتي است ولي از خواص نامطلوبي چون اولسرپپتيك پوكي استخوان ، اختلالات رواني - وقفه ترشح A.C.T.H. و در نتيجه نارسايي سورنال را بايد نام برد. با توجه به خواص و اثرات جانبي از گلوكوكورتيكوييدها در موارد زير استفاده مي شود. الف : درمان جانشين شونده ب - جهت وقفه ترشح كورتكس سورنال در هيپرپلازي سورنال ج - جهت تستهاي تشخيص و تشخيص افتراقي بين هيپرپلازي سورنال و تومورهاي سورنال . د- بيماري هايي كه با اختلالات عملي سورنال بستگي ندارند. از كورتيزون بايد با احتياط تمام و فقط در مواردي كه از طرف پزشك ضرر و نفع آن براي بيمار به خوبي ارزيابي شده است استفاده كرد چرا كه در بعضي موارد زيان آور مي باشد.