مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - اثر مكانيسم هاي آدرنوسپتوري روي اختلال حافظه ناشي از دگزامتازون در موش صحرايي نر

چكيده :

در اين مطالعه اثرات آگونيست ها و آنتاگونيست هاي گيرنده آدرنرژيكي a روي اختلال حافظه ناشي از دگزامتازون بررسي شده است . تزريق داخل بطني ICV دگزامتازون ... 10 5 حافظه را د آزمون اجتنابي غيرفعال كاهش داد. تزريق داخل صفاقي IP حافظه را در آزمون اجتنابي غيرفعال كاهش داد. تزريق داخل صفاقي IP آگونيست گيرنده هاي آدرنرژيكي a1 پرازوسين 1,2 mg/kg سبب افزايش آن شده ، ولي آنتاگونيست گيرنده هاي آدرنرژيكي a1 پروازوسين 1,2 mg/kg,IP سبب كاهش حافظه شد. تزريق فنيل افرين 5/0-2mg/kg يا پرازوسين 5/0 1mg/kg قبل از دگزامتازون ، موجب افزايش حافظه گرديد. پرازوسين اثر فنيل افرين پاسخ دگزامتازون را كاهش داد. تزريق آگونيست گيرنده هاي آدرنرژيكي ، a2 كلونيدين 2/0-3/0 mg/kg,IP حافظه را كاهش داد ولي آنتاگونيست گيرنده هاي آدرنرژيكي A2 يوهيمبين 5/0 -2 mg/kg,IP پاسخي را نشان نداد. يوهيمبين اختلال حافظه ناشي از دگزامتازون يا دگزامتازون كلونيدين را كاهش داد. نتيجه اينكه مكانيسم هاي آدرنوسپتوري احتمالا با اختلال ناشي از دگزامتازون تداخل عمل دارند.