چكيده :
بنا به گفته پپين وبودين در سال 1961 گفته اند كه : شكستگي خودبخودي در بيماران مبتلا به ويلسون ، اولين بار توسط وان اكونومو در سال 1918 بركر در سال 1925 بيان شده است . بعد از آن چندين نويسنده ديگر تغييرات كلينيكي و راديولوژي و علايم استيوآرتيكولر را در اين بمياري بيان كرده اند در بعضي از گزارشها، تظاهرات مفاصل و يا شكستگي خودبخودي از بروز علايم نورولوژي يا كبدي ديده شده است . علاوه بر اين ضايعات استخواني ممكن است وجود داشته باشند كه فقط در عكس برداري ديده ميشوند. در مطالعات آسكوي در سال 1973 از 12 بيمار فقط 2 بيمار فاقد علايم راديولوژي بودند كه در اين تغييرات شامل استيوپروز تغييرات شبيه به استروآرتروپاتي آرتريت روماتوييد و شكستگي استخوان بوده است . در سال 1976 والش استيوكندريت در مهره ها و زانو گزارش كرده است در سال 1961 بودين و پپين به نامنظمي آرتيكولروكيست پاراآرتيكولركه باعث شكستگي خودبخودي ميگردد پي برده اند در مطالعات كلينيكي راديولوژي در 32 بيمار توسط والش وكلدينك پوكي استخوان كم شدن مواد معدني استخوان در 21 مورد تغييرات راديولوژي دال براستيوآرتريت نارس در 8 مورد ديده شده است ...
