مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - طراحي كانون علم و هنر (خانه عقل و دل )

چكيده :

بنام حضرت خداوندگار، آن يگانه روزگار، كه دل در گروه خرد نهاد و خرد را رهرو دل كرد تا به همپايي خويش فطرت آسماني انسان را به آستان حضرتش رهنمون شوند. معماري بعنوان يكي از بارزه هاي فرهنگ و تمدن بشري ، بازتاب هويت زماني /مكاني يك سرزمين و عاملي است در جهت شناخت تاريخ و فرهنگ آن آب و خاك . زايش معماري يك مرز و بوم ، ثمره بذري است كه در خاك آن كاشته شده ، از آب آن تغذيه كرده و با فرهنگ آن پرورده گشته است . اين معماري در زمان مي زيد و با آن پيش مي رود، با مكان خويش مي پيوندد و اگر دگرگون نشود، مي ميرد. شناخت بن مايه هاي معماري گذشتگان -چه ظاهر و چه باطن آن -و ارايه اين اصول در قالبي نوين ، بدون شك ، اين هنر ديرپاي استوار را از سرگرداني و گمگشتگي امروزين خويش مي رهاند. معماري سنتي ايران زمين ، همچون ديگر هنرهاي سنتي (سنت نه به معناي كهنگي و عقب ماندگي ، كه به معناي قوانين ثابت الهي است كه نظام عالم بر آن استوار است ) همواره فراتر از ظواهر به باطني عميق -كه ريشه در روح و فطرت معناجوي آدمي دارد-پرداخته و در حقيقت باز نمود كالبدي آن صور حقيقي است كه هنرمند معمار عارف در عالم خيال و ملكوت ، به چشم جان ، آن را شهود كرده است . بدين ترتيب بازشناخت معماري گذشته و ادراك حقيقي كالبد مادي و روح معنوي آن ، در امتزاج با خلاقيت معمارانه ، رونق امروزين اين هنر ديرين را تضمين و از مرگ معماري انسان مدار سنتي ايراني پيشگيري مي كند...