عنوان :
امشاسپندان در اوستا و متن هاي مهم پهلوي
پديدآورندگان :
مولايي چنگيز نويسنده , عباس‌زاده ويان نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تبريز
كليدواژه زبان طبيعي :
امشاسپندان بهمن ارديبهشت خرداد مرداد سپندارمذ شهريور اهورامزدا سپند مينو زردشت اوستا بندهش دينكرد زادسپرم رده علوم انساني
چكيده :
امشاسپندان ، اصطلاحي است مقدس كه به گروهي هفتگانه دين زردشتي اطلاق مي شود و عبارتند از: وهومنه (بهمن ، انديشه نيك ) اشه وهيشت (ارديبهشت ، بهترين راستي ) خششره ويريه (شهريور، شهرياري ، برگزيده ) سپند - آرميتي (سپندارمذ- اخلاص ) هوروتات (خرداد تماميت ) امرتات (امرداد بي مرگي ) و اهورامزدا خداي بزرگ دين زردشتي در راس آنها قرار دارد. در حقيقت امشاسپندان تجلي صفات او و كارگزاران او در جهان مادي و معنوي به حساب مي آيند. اين گروه ، متحد و منسجم و هم انديشند كه كليتي جدايي ناپذير از يكديگر دارند. بعلاوه هر كدام نيز داراي خويشكاري خاص و ويژه اي است . هر كدام از آنها كارگزار اهورامزدا در گوشه اي از كيهان هستند و وكالت آفريده اي از آفريدگان اورمزد را برعهده دارند و دريشتي مخصوص ستايش مي شوند. در پايان جهان نيز هر كدام ، هماورد ديوي خود را از پاي در مي آورند و فرشگرد را محقق مي سازد...
