كليدواژه :
نجوم , مدح , منوچهري ، احمدبن قوص , شعرفارسي , نقد
چكيده :
وقتي ديوان اشعار منوچهري را با دقت مطالعه مي كنيم در وهله اول آنچه نظر ما را به خودجلب مي كند درون مايه اصلي شعر مدح است ليكن تصاوير آن چنان جلوه گري مي كنند كه هر خواننده اي را مجذوب خويش مي سازند ليكن بايد اذعان داشت كه منوچهري تنها شاعري نقاش و نقش آفرين نيست بلكه با تامل در مضامين اشعار شاعر دقت نظر را در ترسيم صحنه هاي نجومي نيز مشاهده خواهيم كرد. اگر پايه تحقيق رااطلاعات نجومي شاعر و دانش اخترشناسي قرار دهيم مي بينيم بدون ترديد مطالب نجومي قابل توجهي از قلم شاعر جاري گشته است . اين گونه مطالب هر خواننده اي را به تعجب و شگفتي و تحسين وا مي دارد. وقتي كه مفاهيم نجومي اشعار شاعر را با اطلاعات نجومي امروزي مقايسه مي كنيم در مي يابيم كه اين شاعر قرن پنجم در قرني كه هنوز اين اطلاعات در دسترس هر فردي نبوده است مطالبي را مطرح كرده است كه حيرت انگيز است و چه بسا كه با نظريات امروزي مطابقت مي كند صحنه پردازي و آوردن تصاوير حيرت انگيز است و چه بسا كه با نظريات امروزي مطابقت مي كند صحنه پردازي و آوردن تصاوير از نوع تشبيهات مركب در كنار اين مضامين علمي شاخصه اي است كه منوچهري را در ميان شاعران به عنوان شاعري صاحب سبك مطرح مي سازد. تصاوير مزبور عبارتند از نقد تصاوير و احوال نجومي ، تصوير بروج تصاوير طبيعي مربوط به نجوم و بررسي ابزار نجومي نتايج حاصل ازتحقيق اين است كه : 1- منوچهري شاعري نقاش و تصويرگر است طوري كه كمتر بيتي را مي توان كه شاعر صورتي را ترسيم نكرده باشد.
