عنوان :
ابعاد پنهان و محورهای سند 2030 ۱. بررسی سند دستور کار 2030 برای توسعه پایدار
پديدآورندگان :
کلهر، سینا تهیه و تدوین , رفیعی آتانی، عطااله ناظرعلمی
اطلاعات نشر :
تهران مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ایران
چكيده فارسي :
2030 یکی از آخرین نسخه های اسناد توسعه است که با توجه به تجربیات شکست های پیشین نوشته شده است. رؤسای دولت ها، نمایندگان بلندپایه نهادهای تخصصی سازمان ملل متحد و جامعه مدنی در سال 2015 در مجمع عمومی ملل متحد، دستور کار توسعه پایدار 2030 را تصویب کردند، که این دستور جایگزین اهداف توسعه هزاره شد. این سند شامل سه سند رسمی و یک رویه اجرایی در کشور است.
اگرچه سند اول 2030 در سپتامبر 2015 یعنی شهریورماه 1394 و سند دوم نیز در آبان ماه 1394 به تصویب رسیده و سند سوم که چارچوب اجرایی اقدام ملی برای اجرای 2030 در کشور است نیز در آذرماه 1395 به تصویب رسیده و اقدامات اجرایی 2030 شکل قانونی و رسمی پیدا کرده است و حتی نامه معاون اول رئیس جمهور برای اجرای سند از طریق ایجاد ساختار ملی اجرایی 2030 در شهریور ماه 1395 ابلاغ شده است، با این حال نخستین اعتراض رسمی به اجرای سند 2030 ازسوی بالاترین مقام سیاسی کشور و رهبری نظام در تاریخ 17 اردیبهشت ماه 1396 انجام شده است. درواقع تا این تاریخ ازسوی مقامات و مسئولان رسمی هیچ گونه اعتراض علنی و آشکار به اجرای 2030 ثبت نشده است.
سند 2030 به عنوان آخرین سند بین المللی توسعه و آخرین تلاش سازمان های بین المللی برای پیگیری الگوهای توسعه در کشورهای در حال توسعه دارای اهداف، محورها و حتی محتوا و مضمونی است که به ظاهر با هدف کمک به این کشورها و دستگیری و حمایت از آنها تهیه شده است.
با این حال جنبه های پنهان سند نشان می دهد که نتیجه اجرایی شدن این سند وابستگی هرچه بیشتر کشورهای در حال توسعه، از دست رفتن استقلال اقتصادی، سیاسی و علمی و فرهنگی بدون تحقق عینی و ملموس اهداف وعده داده شده است.
این گزارش به عنوان نخستین گزارش از مجموعه گزارش هایی که با هدف تبیین سند 2030 و بررسی وضعیت اجرایی آن در کشور تهیه شده است با محوریت سند اول ضمن تمرکز بر ابعاد و مؤلفه های مختلف سند، جنبه های پنهان و پیامدهای ناخواسته اجرای آن را مورد بررسی قرار داده است.
