واكاوي شخصيت مجنون در نمايشنامه‌ي «مجنون ليلي» اثر احمد شوقي

اميرالشعرا احمد شوقي، با بهره گرفتن از تاريخ كهن عربي درخصوص داستان ،« ليلي و مجنون » در پنج پرده سروده است. « مجنونُ لَيلَي » نمايشنامه اي به نام تمام تلاش نگارنده بر آن بوده است كه با كاوش هاي ميداني و كتابخان هاي، به اين پرسش پاسخ در نمايشنامه ي خويش از چه منابع و عواملي بهره برده و « مجنون » دهد كه شوقي در پردازش شخصيت مي پردازد، چه ابعاد و وجوه شخصيتي دارد؟ « مجنون » شخصيتي كه از براي مخاطب، شخصيتي نوعي است كه امكان « مجنون » حاصل اينكه شخصيت پرداخته ي شوقي از شخصيتي بدون تحرك و ايستا دارد كه از ابتدا تا « مجنون » . وجود آن در عالم واقع، تقريباً محال است انتهاي داستان، هيچ تغيير محسوسي در اعمال و رفتارش مشاهده نمي شود و مخاطب دائماً او را در حال گاه، دچار جنون شده و گاه چنان به مانند عقلا سخن مي راند كه هيچ « مجنون » . بي هوشي نظاره گر است پردازش كرده است، گاه، تحت تاثير « مجنون » شكي در خرد و فرزانگي او نيست. شخصيتي كه شوقي از است و گاه، تحت تاثير روايت هاي عاميانه ي داستان و د يگر « پاك و عفيف » ميراث كهن ادبيات عربياست و گاه، تحت تاثير ادبيات مغربزم ين، به وي ژه « صوفي » ، ادبيات ها، بهويژه ادبيات فارسي و تركي است و در تمامي اين وجوه سه گانه كه « رمانتيسم » و « كلاسيسم » ،« رئاليسم » ادبيات فرانسوي، آميزه اي از برشمرديم نيز كمژرفا و ناتمام است؛ ولي از منظر غنايي بايد گفت كه شخصيت غنا يي مجنون در اوج بوده و به خوبي احساسات و عواطف مخاطبان خويش را برمي انگيزد