تحليل روان‌شناختي آثار محمد ماغوط براساس تاثيرات نامطلوب فقر و زندان

در شيوه ي نقد روانكاوانه، با استناد به مدارك موجود از قبيل مصاحبه ها، نامه ها، اشعار و آثار اديب، مي توان به شرايط رواني و عوامل تاثيرگذار در روحيات و خلقيات وي دست يافت. محمد ماغوط به عنوان شاعري با خصوصيات اخلاقي نظير ترس، بي اعتمادي به جهان خارج، دل مردگي و كناره گيري از اجتماع، مصرف بيش از اندازه ي شراب و سيگار شناخته مي شود. اين خلق و خوي ماغوط، ريشه در دوران كودكي سراسر فقر و درك تبعيض طبقاتي موجود در جامعه دارد. روحيه ي حساس و عاطفي شعرا، توان تحمل زندگي آكنده از تلخي و درد را ندارد . اين اخلاق وي بازخورد نابهنجار ضربهي زندان است كه هرگز فراموش نم يشود. زندان و شكنجه هاي آن، دليل اصلي اختلال استرس پس از ضربه 1 در روان اوست. او نمي تواند با بحران هاي زندگي، خود را هماهنگ و مشكلات رواني بعد از ضربهي زندان را حل كند. هدف اين پژوهش، تحليل حالات رواني محمد ماغوط از درون آثار و اشعارش، با تكيه بر روش روان شناسي است