بررسي روابط مكاني توليد غذاي دام با توزيع فعاليتهاي دامداري در استان همدان

استقرار فعاليتها و تأسيسات مختلف در مكانهاي گوناگون از عوامل مختلفي اثر ميپذيرد. بررسي اين عوامل ميتواند در تحليل مشكلات موجود و برنامه ريزيهاي آينده مؤثر واقع گردد؛ شناخت چگونگي اثرگذاري اين عوامل و شدت تأثير هر يك از آنها نياز به بررسي دارد. در مقاله حاضر ،ارتباط توزيع جغرافيايي انواع دام شامل گاو، گوسفند و بز به شكل دامداري سنتي و صنعتي، با توليد مواد غذايي دامي در سطح دهستانهاي استان همدان بررسي شده است. اطلاعات خام مورد استفاده در اين تحقيق به صورت اسنادي تهيه شده است. نتايج رگرسيون ساده بين توليد مرتع با تعداد كل واحد دامي در اين استان، رابطه همبستگي مثبتي نشان ميدهد، اما اين رابطه معني دار نيست. رابطه بين تعداد واحد دام صنعتي در كل و تعداد واحد دام صنعتي بزرگ با توليد علوفه مرتعي در دهستان ها منفي و معني دار است. بر اين مبنا مي توان گفت دهستان هايي كه مرتع كمتري داشتهاند دامداري صنعتي در آنها بيشتر بوده است. رابطه بين توليد تي دي ان كل با تعداد واحد دامي صنعتي دارد؛ به عبارت TDN رابطه معني داري نشان نميدهد، در حالي كه دامداري غير صنعتي رابطه مثبت و معني داري با توليد ديگر ميتوان گفت واحدهاي دامداري صنعتي در استان در تطابق با مناطق اصلي توليد غذاي دام توزيع نگرديده اند. به نظر ميرسد عوامل ديگري (به غير از دسترسي به غذاي دامي از مراكز نزديك تر و ارزانتر) در تصميم گيري براي احداث اين واحدها تأثير گذارده است كه نيازمند بررسيهاي بيشتر است.