تحول مفهوم ديپلماسي در روابط بين الملل از منظر تئوريهاي واقعگرايي، ليبراليسم و سازه انگاري

واژگان و مفاهیم دیپلماسی، دیپلمات، دیپلماتیك و مذاكره در ادبیات روابط بینالملل كاربرد فراوانی دارند و اغلب برای بیان نوع رابطه بین دو یا چند كشور دو یا چند بازیگر غیردولتی به كار میروند. دیپلماسی و مذاكره میان واحدهای دولتی و غیردولتی در ابعاد مختلف داخلی، منطقهای و جهانی سابقهای به درازای عمر بشری دارد و همواره در طول تاریخ برقرار بوده است. این مقاله درصدد بهكارگیری نظریههای، نوواقعگرایی، لیبرالیسم و سازهانگاری برای تحلیل تحول مفهوم دیپلماسی در روابط بینالملل است. هدف بررسی و نشان دادن امكان و چگونگی بهكارگیری نظریههای فوق بهعنوان چارچوب مفهومی برای تبیین مفهوم دیپلماسی هست. ازاینرو، سؤال اصلی آن است كه آیا میتوان تحول مفهوم دیپلماسی در روابط بین الملل را بر اساس نظریههای نوواقعگرایی، لیبرالیسم و سازهانگاری تحلیل نمود؟ یافتههای پژوهش حاكی از آن است كه با تقسیمبندی دیپلماسی به سه دوره مختلف )سنتی، غیرمتعارف، دووجهی در این پژوهش( میتوان آن را بر اساس نظریههای مطرحشده تحلیل و تبیین نمود. بااینوجود باید این نكته را نیز مدنظر داشت كه همه ابعاد و كلیت تحول مفهوم دیپلماسی فقط با این سه نظریه قابلتحلیل و بررسی نیست. شیوه پژوهش تحلیلی- توصیفی بوده و گردآوری اطلاعات بر مبنای روش كتابخانهای و استفاده از منابع اینترنتی میباشد.