زن در آينه ي شعر عاشورايي معاصر فارسي و عربي

در كنار مردان حماسه ساز، همواره زنان نیز نقش بزرگی در تحقق انقلابهای تاریخ ایفا نموده اند، پیروزی انقلاب اسلامی ایران را می توان عینی ترین نمونه ی این مشاركت قلمداد نمود. در حماسه ی شگرف عاشورا نیز همگان به یقین باور دارند صبر و مقاومت و جهاد ستودنی زینب كبری (س) بود كه نهضت امام حسین را جاودانگی بخشید. نقش زنان در این حماسه بعد از شهادت آغاز می شود اما در میان زنان حاضر در كربلا، شخصیت برجسته ی حضرت زینب(س) بیش از دیگران بر تارك تاریخ درخشیده و نگاه نافذ اهل قلم و هنرمندان و بویژه شاعران را به خود جلب كرده است. در مقاله ی حاضر تلاش شده با نگاهی دقیق اشعار برجسته ی شاعران معاصر عربی و فارسی را در مورد حضرت مورد بررسی قرار دهیم تا ضمن روشن شدن نحوه ی ظهور و تجلی شخصیت ایشان در شعر دو زبان، تفاوتهای ادیبان دو فرهنگ و ملت در ترسیم این شخصیت نمایانده شود. افزون بر آن، موضوع اسارت نیز به سبب پیوند نزدیك با زنان عاشورایی در اشعار دو زبان تحلیل قرار گرفته است برخی از دستاوردهای مقاله نشان می دهد. در ترسیم شخصیت و حضرت زینب و دلاوری، سخنوری و بلاغت، بیش از دیگر صفات در شعر عاشورایی فارسی تجلی یافته است در حالی كه بیشترین صفت در شعر عربی مظلومیت است. همچنین در شعر فارسی شخصیت ایشان بسیار دقیق تر و جزئی تر پرداخته شده است.