باغ كتاب

میزان مطالعه كتاب در ایران بسیار پایین و برای جمعیت ۷ سال به بالاى كشور 6/7 دقیقه در شبانه روز است. مطالعه كتاب 1/9 درصد و مطبوعات 5/4 درصد از سرانه زمانى اوقات فراغت را به خود اختصاص مى دهند، در حالى كه سهم مشاهده تلویزیون در این میانه ۴2 درصد است. این آمار با مقایسه با كشورهای دیگر، بحرانی بودن قلت میزان كتابخوانی در ایران را نشان می دهد. نتایج تحقیقات، بخصوص در باره اوقات فراغت نشان می دهد كه بخش زیادی از اوقات فراغت جوانان بیهوده تلف می شود (در یك نمونه، تنها 1/1 درصد از اوقات فراغت دانش آموزان در دوران تحصیل، صرف مطالعه غیر درسی می شود . كتابخوانی (بویژه مطالعه آثار ادبی كه با مطالعه كتب درسی و روزنامه تفاوت جدی دارد) كاركردهای فراوانی دارد، كه یكی از آنها جامعه پذیری نسل جوان است و به همین دلیل، پایین بودن این میزان، در جوانان و نوجوانان نگران كننده است . دلایل متعددی برای این مساله ذكر شده است، از جمله: گرانى كتاب، نداشتن فرصت مطالعه و امكان خرید كتاب به دلایل اقتصادی، ضعف فرهنگ كتابخوانى و نبودن آموزش مناسب دردوران كودكی برای كتابخوانی، عدم چاپ مناسب كتاب در قطع های متفاوت و قابل حمل، عدم برنامه ریزی برای گروه ها و سلیقه های متفاوت در انتشار و عرضه كتاب، نقش مخرب رسانه های جمعی در پر كردن اوقات فراغت، و نیز فقدان نویسندگانی كه بتوانند با نوشته های خود پاسخگوی نیازهای جامعه باشند. برنامه ریزی برای افزایش مطالعه در اوقات فراغت، یكی از ضرورت های جامعه ماست. اسكارپیت، مناسب ترین زمانهای مطالعه را در اوقات زیر می داند: لحظات خالی از دست رفتنی (مانند زمانهای صرف شده در آمد و شد، تغذیه و صرف غذا، و استراحت در محیط كار)؛ اوقات فراغت (كه عمدتا زمان قبل از خواب را در بر دارد)؛ و زمان های غیرفعال (مانند جمعه ها، تعطیلات، ایام بیماری، و بازنشستگی). در جامعه ما، اكنون در این زمان ها، به دلایل متعدد، كمتر امكان مطالعه وجود دارد، حال آنكه با سیاستگذاری مناسب و شناخت علل عدم اقبال به مطالعه در هر یك از این مقاطع، می توان به افزایش سطح كتابخوانی در جامعه كمك كرد .