چالش هاي بنيادي در فناوري اطلاعات مكاني (GIS) همراه

داده خام يكي از مؤلفه هاي مهم GIS است كه توسط متخصصين به عنوان اساسي ترين عنصر GIS شناخته شده است. جمع آوري و به روز رساني اين اطلاعات مهمترين و دشوارترين بخش GIS است. سيستم تعيين موقعيت جهاني (GPS) مؤثرترين ابزار جمع آوري اطلاعات براي GIS محسوب مي شود. از طريق GPS مي توان اطلاعات مكاني را با دقت بالايي بدست آورد. به دنبال توسعه حوزه هاي تعيين موقعيت و سيستم هاي ارتباطي بي سيم، كاربران GIS توانسته اند از طريق اينترنت به نقشه و اطلاعات مكاني دسترسي داشته باشند و در عين حال اطلاعات جمع آوري شده را اشتراك بگذارند. فناوري پايگاه داده مكاني همراه سيستمي است كه GIS و GPS را روي يك كامپيوتر قابل حمل يا تلفن همراه جمع آوري كرده است. از آنجايي كه عموم خدمات موردنياز براي كاربران تجهيزات همراه، اغلب با پرسش هاي مكاني نظير من كجا هستم؟ ، بهترين مسير از اينجا به آنجا چيست؟ مواجه هستند بنابراين ارائه چنين سرويس هاي مكاني پر اهميت مي باشد. به همين دليل خدمات مكان مبنا يا - LBS1 مهمترين سرويس هاي شبكه اي مخابرات سيار در جهان به حساب مي آيند. از اين رو قابليت حركت و تغيير پذيري بايستي در طراحي شبكه ها، پروتكل شبكه ها و سرويس هاي خدماتي مد نظر قرار گيرند. اين پارامتر ، موضوع جابجايي كاربر حين استفاده از سيستم را ايجاب مي كند. با پيشرفت تكنولوژي ارتباطات بي سيم، استفاده از سيستم هاي همراه رايج تر شده است. اين امر موجب افزايش درخواست كاربران براي پردازش اطلاعات گرديده است. ارتباطات بي سيم به نسبت ارتباطات سيمي، با موانع بيشتري مواجه است. زيرا سيگنال هاي ارسالي با دخالت محيط پيراموني و با ايجاد نويز و وقفه ايجاد كردن در مسير سيگنال، تحت تأثير قرار مي گيرند. اين عوامل موجب تأخير در ارسال پيام و خطا در پردازش پروتكل ها مي شوند. بنابراين با افزايش وظايف و ميزان استفاده از فناوري اطلاعات مكاني بصورت بي سيم، اين سيستم ها با چالش هاي جدي مختلفي مواجه هستند كه با مديريت و رفع آن ها، در صدد افزايش كارايي و بازدهي اين سيستم ها هستيم