بررسي بتن ساخته شده از ضايعات ساختماني به همراه پوزولان ميكروسيليس

با توجه به اقبال عمومی در سرتاسر جهان كه درساخت سازه های بتنی وجود دارد، تولید بتن به یكی از مهمترین پارامترهای اثرگذار در ساختوسازبدل است گشته.از طرفی عوامل گوناگون مانند بلایای طبیعی نظیر زلزله، سیل و طوفان و بلایای انسانی نظیر جنگ نیز به خودی خود سبب از بین رفتن سازه ها از جمله سازه های بتنی می گردند.در نتیجه حجم آوار ناشی از این تخریب ها در جهان روزبروز در حال افزایش است.مواد بازیافتی با افزودن مصالح مرغوبتر قابل استفاده مجدد می باشند.یكی از پوزولان ها كه امروزه در صنعت ساخت بتن كاربرد فراوان دارد میكروسیلیس می باشد. مصرف این ماده میتواند سبب كاهش نفوذپذیری بتن ،افزایش مقاومت الكتریكی بتن،افزایش مقاومت فشاری و افزایش دوام بتن در برخی شرایط گردد. در این مقاله با توجه به جایگزینی شن و ماسه با سنگدانه های بازیافتی و جهت بهبود برخی از خواص بتن درصد بهینه میكروسیلیس (10 تا 15 درصد) به آن اضافه شده كه نمونه های ساخته شده در سنین 3 و 7 و 28 روزه تحت آزمایش مقاومت كششی و فشاری و خمشی قرار گرفته و طبق نتایج بدست امده بتن های ساخته شده از سنگدانه های بازیافتی حاوی میكروسیلیس دارای مقاومت كششی و فشاری و خمشی بیشتری (16% و 13.6% و 12.9%) نسبت به بتن با سنگدانه بازیافتی میباشد هم چنین بتن بازیافتی حاوی میكروسیلیس از نظر مقاومت فشاری و كششی وخمشی بالاتر از بتن معمولی مشابه خود می باشد