بهره برداري از آبهاي غيرمتعارف دفعي به مسيل جاجرود در جهت آبياري فضاي سبز شرق تهران

در دورانهای خشكسالی مشاهده می گردد مدیریت منابع آب قابل دسترس از اهمیت خاصی برخوردار می شود و راهكارهای متعددی ارائه می گردد از جمله این موارد استفاده از هرزاب ها و پسآب های دفعی اطراف تهران است كه بعد از مطرح شدن و ارائه راهكار به فراموشی سپرده می شود. شاید یكی از این دلایل عدم مناسب بودن راهكار مدیریتی می باشد. در این مقاله سعی شده یك تجربه موفق در مدیریت روان ناب های سطحی و پسآب دفعی بیان گردد و ارائه راهكار مدیریتی مناسب و نحوه بكارگیری آن مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. هر فرآیندی كه در صنعت و طبیعت رخ می دهد در نهایت علاوه بر محصول فرآیند از خود مواد زائد ( كه در تصفیه آب پسآب و لجن هستند) به جای می گذارند كه باید به طور مناسب و صحیح دفع گردد. به همین سبب دفع پسآب به اندازه تصفیه آب قدمت دارد. در ابتدا به دلیل سادگی عملیات تصفیه، عدم مصرف مواد شیمیایی، پاك بودن منابع آبی و مصرف كم، پسآب و لجن به مقداری نبود كه دفع آن در محیط پیرامون انسان چندان مسأله ساز باشد اما در سالهای اخیر با روند بسیار سریع رشد جمعیت و شهرنشینی و همچنین ورود انواع آلاینده های طبیعی و مصنوعی، پسآب حاصل از تصفیه آب به عنوان آلاینده محیط زیست مطرح شده است. اهمیت این پساب و مدیریت آن در تهران كه با مشكلات زیادی در امر دفع روان آب ها ی سطحی روبرو است دو چندان می كند. هدف از پژوهش بررسی كیفیت پسآب خروجی توسط تصفیه خانه های آب با مطالعه موردی تصفیه خانه تهرانپارس می باشد. بعد از این بررسی امكان سنجی استفاده پسآب در آبیاری باغ های اطراف تصفیه خانه و جنگل سرخه حصار صورت می پذیرد. به این ترتیب می توان اثرات زیست محیطی حاصل از تخلیه پسآب به محیط را كاهش و از آب قابل استحصال استفاده كامل را نمود.