پايش و مقايسه روند خشكسالي در استان قزوين توسط شاخص هاي DI و SPI

خشكسالی از جمله بلایای طبیعی نا محسوس است كه به صورت متناوب جوامع بشری را تهدید كرده و اثرات منفی بر منابع آب و كشاورزی و اقتصاد آنها میگذارد. با توجه به گسترش روزافزون پدیده ی خشكسالی،كمبود شدید نزولات جوی و افزایش تصاعدی جمعیت؛ لزوم برنامه ریزی دراز مدت در مواجهه با بحران های خشكسالی، امری اجتناب ناپذیر میباشد. استان قزوین، طی چند سال گذشته كمبود بارندگی را تجربه كرده است. این كمبودها در مناطق نسبتا پر آب نیز مشهود بوده و در چند سال اخیر بخش های مختلف استان به ویژه بخش كشاورزی و منابع طبیعی را تهدید نموده است. این پژوهش سعی دارد به پایش و مقایسه ی روند خشكسالی در این استان، توسط دو شاخص DI و SPI بپردازد و نسبت به انتخاب بهترین و كارآمدترین شاخص، جهت ارزیابی روند خشكسالی و به تبع آن، مدیریت منابع آبی استان، اقدام مقتضی را به عمل آورد. مقایسه ی دو شاخص DI و SPI،از فراوانی بسیار بیشتر وضعیت نرمال در شاخص SPI،حكایت دارد. شاخص DI علی رغم توزیع مناسبی كه از خود در اعلام وضعیت خشكسالی داشت، در اعلام این وضعیت در سطح استان و در ماه های پی در پی، رفتار ناهماهنگی را از خود نشان داد. با توجه به این كه شاخص SPI، توزیع فراوانی بارش را توام با تغییرات و پراكنش آن در ایستگاه، برآورد میكند؛ در واقع موقعیت مكانی ایستگاه ها را به صورت نرمال ارایه می دهد و عكس العمل كمتری را نسبت به نوسانات بارش دارد. بنابراین نتایج تحلیل مكانی توسط این شاخص قابل اطمینان تر می باشد، لذا با توجه به مجموع عوامل ذكر شده، شاخص SPI جهت مطالعه ی خشكسالی در استان قزوین پیشنهاد می گردد.